«Κοζάνη» – Πιερικός, τελευταία ημέρα του λήγοντος μηνός Νοεμβρίου και με την συνάντηση αυτή, κλείνει και ο α’ γύρος του β’ ομίλου του πρωταθλήματος Γ’ Εθνικής της τρεχούσης περιόδου.
«Κοζάνη» και Πιερικός, δύο γνώριμοι (υπό την σημερινή τους μορφή) από παληά… Η γνωριμία τους χρονολογείται από το 1975, πριν μισό αιώνα!… Τότε, πρωτογνωρίσθηκαν στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής, καθώς ο Πιερικός είχε υποβιβασθεί από την Α’ Εθνική και η «Κοζάνη» είχε επανέλθει στην Β’ Εθνική, αφήνοντας την ερασιτεχνική κατηγορία της Τοπικής Ένωσης, στης οποίας τους αγώνες είχε ταλαιπωρηθεί για δύο αγωνιστικές περιόδους και ισάριθμες των πρωταθλητών της Εθνικής Ερασιτεχνικής.
Ο τότε «αγώνας… γνωριμίας» μεταξύ των προαναφερομένων σωματείων είχε ορισθεί για την 20 Απριλίου 1975, κατά το πρόγραμμα.
Την ίδια όμως ημερομηνία είχαν προκηρυχθεί επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές, για την πλήρωση της κενωθείσης έδρας στο Νομό Κοζάνης, λόγω του κατά την 21-1-1975, θανάτου του Υπουργού και Βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας, Διονυσίου Μανέντη.
Η σύμπτωση Βουλευτικών εκλογών και ποδοσφαιρικού αγώνος την ίδια ημερομηνία, μοιραία!… Η ταυτόχρονη, διεξαγωγή και των δύο εκδηλώσεων, απαγορευτική. Η πολιτική εκδήλωση είχε μπερδευθεί στα… «πόδια» της ποδοσφαιρικής και έπρεπε να δοθεί λύση, για… το ξεμπέρδεμα!…
Οι Βουλευτικές εκλογές ήταν πιο «ισχυρό χαρτί», καθώς δεν ήταν εύκολο να αλλάξουν ημερομηνία διεξαγωγής και η 20 Απριλίου 1975 παρέμεινε σταθερά και αμετακίνητα η ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών.
Ο αγώνας Β’ Εθνικής «Κοζάνης» – Πιερικού ανεβλήθη, για να τελεσθεί την επόμενη μέρα, την Δευτέρα 21 Απριλίου 1975.
Πλην όμως, μετά την ανακοίνωση των αποφάσεων αυτών, ο Πιερικός αντέδρασε και ζήτησε να διεξαχθεί ο αγώνας το Σάββατο, παραμονή των εκλογών.
Το αίτημα αυτό ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από πλευράς «Κοζάνης», καθώς στο διάστημα εκείνο, από την «Κοζάνη» υπηρετούσαν στο στράτευμα επτά ποδοσφαιριστές της βασικής 16αδας και αν μη τι άλλο, δεν ήταν, σε θέση να καταρτίσει κατάλληλη ενδεκάδα, για την αντιμετώπιση ενός ισχυρού αντιπάλου, όπως ήταν ο Πιερικός.
Τα επιχειρήματα της «Κοζάνης» έγιναν αποδεκτά και απερρίφθη το… «εκ του πονηρού» αίτημα του Πιερικού, να αντιμετωπίσει δηλαδή την «Κοζάνη», όσο περισσότερο αδύναμη και να πάρει το τρίποντο, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Τελικά, ο αγώνας διεξήχθη την Δευτέρα 21 Απριλίου 1975 και οι μονομάχοι κονταροχτυπήθηκαν, με τις πραγματικές διαθέσιμες δυνάμεις τους.
Η «Κοζάνη» νίκησε 3-2, αφού είχε προηγηθεί 3-0, με τον Πιερικό να αντιδρά στις καθυστερήσεις και να περιορίζει το ευρύ 3-0 στο υποφερτό 3-2.
Για την «Κοζάνη» είχαν σκοράρει δύο φορές ο Τάκης Κωνσταντινίδης στο 43’ και στο 67’ και την τρίτη ο Καπρίνης στο 71’.
Για τον Πιερικό, που άμεσα είχε αντιδράσει τα τέρματα είχαν σημειώσει ο Βαβουλίδης στο 91’ και ο Λιάπης στο 92’.
Ο Πιερικός είχε χρησιμοποιήσει τους: Κωστίκο, Διαμαντόπουλο, Κοκτσίδη, Τραγανό, Γιαννούλη, Κωνσταντινίδη, Λιάπη, Αδαμόπουλο, Βαβουλίδη, Παπαϊωάννου, Κωστίκο Γ.
Η «Κοζάνη» είχε σχηματίσει ενδεκάδα εκ των ενόντων, καθώς δεν είχαν δοθεί άδειες σε όλους τους στρατευμένους και επιστρατευμένους ποδοσφαιριστές της.
Εξ άλλου, η βουλευτική μονομαχία της 20-4-1975 μεταξύ Ιωάννου Βαγιάτη (Ν.Δ.) και Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου (Ε.Κ.), είχε κριθεί καθαρά υπέρ του πρώτου, ο οποίος είχε λάβει 43.391 (55,50%) ψήφους, έναντι 30.049 (38,44%) του δευτέρου.
Στις εκλογές εκείνες ιδιαίτερο «χρώμα» είχαν δώσει οι Ανεξάρτητοι, με 4.752 (6,06%) ψήφους, αλλά κυρίως, με τις προεκλογικές εμφανίσεις των υποψηφίων και ιδιαίτερα του ρηξικέλευθου υποψηφίου Φρίξου Καραπάτσιου, ο οποίος, σε κάθε προεκλογική του ομιλία επαγγέλλονταν κάτι που έλλειπε μέχρι τότε, με αποκορύφωνα να δεσμευθεί απέναντι στους εκλογείς του, ότι αν τον εκλέξουν Βουλευτή, με ενέργειές του, στην όποια Κυβέρνηση σχηματισθεί, να θεσπισθεί Υπουργείο… έρωτος!…
Βέβαια, για την πριν μισό αιώνα εποχή, όλα αυτά προκαλούσαν μάλλον την θυμηδία παρά την σοβαρότητα στους ψηφοφόρους, οι οποίοι τον επευφημούσαν στις προεκλογικές ομιλίες του, χωρίς όμως να τον… «σταυρώσουν», όταν είχαν φθάσει μπροστά στις κάλπες.
Αποτέλεσμα: Ο Φρίξος έλαβε τελικά 399 ψήφους, δεν εξελέγη Βουλευτής και δεν μπόρεσε ποτέ να ολοκληρώσει τις ρηξικέλευθες προεκλογικές επαγγελίες του!…
«Ας όψονται οι ψηφοφόροι», ήταν οι δηλώσεις του, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, οι οποίες κατέληγαν με την φράση του: «Πάντως, εγώ είπα και ελάλησα» και «αμαρτίαν ουκ έχω»!…
Εν κατακλείδι, η πορεία των δύο κυρίως «μονομάχων» υποψηφίων Βουλευτών, έχει καταγραφεί στην κοινοβουλευτική ιστορία του τόπου μας, με τους επί μέρους «σταθμούς» εκατέρου.
που εισήλθε στη Βουλή, μετά τις εκλογές της 20 Απριλίου 1975 και ο οποίος
επανεξελέγη Βουλευτής άλλες δύο φορές, το 1981 και το 1985, έχοντας αφήσει
ανεξήτηλα το όνομά του στον τόπο μας, για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στον
γεωργικό και αγροτικό τομέα και όχι μόνο
Ο Ιωάννης Βαγιάτης εισήλθε στο Κοινοβούλιο για πρώτη φορά στις εκλογές αυτές του 1975. Επανεξελέγη Βουλευτής, άλλες δύο φορές, το 1981 και το 1986, πάντοτε με την Ν.Δ.
Ο Μιχαήλ Παπακωνσταντίνου πολιτεύθηκε το 1958 με το κόμμα Φιλελευθέρων, χωρίς να εκλεγεί. Το 1961 με την Ένωση Κέντρου – Προοδευτικών και εξελέγη Βουλευτής. Το 1963 επανεξελέγη Βουλευτής με την Ένωση Κέντρου και πρώτος σε σταυρούς προτιμήσεως. Το 1964 απανεξελέγη με την Ένωση Κέντρου, πάλι πρώτος σε σταυρούς προτιμήσεως και ωρκίσθη Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης. Το 1974 δεν εξελέγη, καθώς η Ν.Δ. είχε εκλέξει και τους πέντε Βουλευτές του Ν. Κοζάνης.
Το 1977 πολιτεύθηκε με την Ε.ΔΗ.Κ. και παρ’ όλο ότι έλαβε 7.604 σταυρούς, δεν εξελέγη, διότι το κόμμα του κατέλαβε την τρίτη θέση στο Νομό Κοζάνης και οι έδρες είχαν μοιρασθεί μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Το 1981 επανεξελέγη Βουλευτής με την Ν.Δ.
Επίσης, το 1985, χωρίς σταυρό, αλλά με την σειρά αναγραφής των υποψηφίων από το κόμμα. Το 1989 εξελέγη και στις εκλογές του Ιουνίου και στις επόμενες του Νοεμβρίου, δύο φορές, με την Ν.Δ..
Στις εκλογές του 1990 εξελέγη Βουλευτής και διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας, Εξωτερικών, Δικαιοσύνης, με κορυφαίο επίτευγμά του την ίδρυση Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας, με έδρα την Κοζάνη!…
Πλούσια η δράση του. Ανεκτίμητη η προσφορά στον τόπο του!…
Είθε να υπάρξουν συνεχιστές, στην σημερινή δύσμοιρη κοινωνία μας, με την δύσκολη καθημερινότητα.
Καιρός είναι να συνέλθουμε, γιατί έχουμε ξεστρατήσει επικίνδυνα και φθάσαμε μπροστά σε γκρεμό. Πρέπει να αποφύγουμε το μοιραίο βήμα, που οδηγεί στην καταστροφή. Καθαρό μυαλό, ψυχραιμία και άμεση ενέργεια. Να αποφύγουμε το «γλίστρημα» στο κενό και στο χάος. Αλλαγή πορείας και στροφή 180 μοιρών. Για την επιβίωση της Φυλής μας, γιατί ήδη οι στατιστικές δείχνουν συνεχή ελάττωση του πληθυσμού μας και γηρασμένες «στρατιές».
Τα μοιρολόγια δεν ταιριάζουν στην Ελλάδα. Ο Έλληνας δεν σκιάζεται στα σκότη και μπορεί να ξαναρχίσει από το μηδέν. Αρκεί να το συνειδητοποιήσουν όλοι. Τραβάμε μπροστά, πετούμε τη σαπίλα, χτίζουμε με υγειά κύτταρα, δημιουργούμε το γερό, το νέο, το καθαρό. Διαλύουμε τα νεφελοειδή έξωθεν προερχόμενα κυκλώματα, που επιχειρούν να τα «φορτώσουν» στη Φυλή μας οι εκ του μακρόθεν κινούντες τα νήματα και ατενίζουμε με καθαρό μάτι το σωστό και στο βάθος το φως που αρχίζει να απλώνεται.
Ας σπεύσουμε να αφομοιώσουμε και να γίνουμε ένα με τα προαναφερόμενα, χωρίς δισταγμό.
Εμπρός, λοιπόν, «αμ’ έπος αμ’ έργον»!…
Δημ. Κλείδης – www.xronos-kozanis.gr
