Είναι γνωστό, ότι τα «καινά δαιμόνια» δημιουργούσαν πάντοτε αναταραχή, αναστάτωση, διαχωρισμό μεταξύ των πολιτών, οι οποίοι, μοιραίως τάσσονταν με την μία ή την άλλη σχηματιζόμενη πλευρά.
Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τον ανακοινωθέντα Προσωπικό Αριθμό. Δύο αντιτιθέμενες ομάδες, με τους υπερασπιστές από την μία και με τους κατηγόρους από την άλλη.
Οι μεν πρώτοι διατείνονται ότι ο Προσωπικός Αριθμός θα διευκολύνει τις συναλλαγές με το δημόσιο, αφού στο ίδιο έντυπο υπάρχουν συγκεντρωμένοι, ο αριθμός αστυνομικής ταυτότητας, του φορολογικού μητρώου, της κοινωνικής ασφάλισης, χωρίς να απαιτείται η πρόσβαση στον καθένα αριθμό χωριστά.
Οι δεύτεροι αντιτίθενται και αντικρούουν τους πρώτους επιχειρηματολογούντες, ότι ο Προσωπικός Αριθμός δεν είναι απαραίτητος, αφού επαναλαμβάνει τους τρεις προαναφερόμενους αριθμούς (αστυνομική ταυτότητα, ΑΦΜ και ΑΜΚΑ) και δεν προσθέτει κάποιο άλλο στοιχείο, το οποίο έλειπε από τις ισχύουσες ταυτότητες.
Συνεχίζουν και αναφέρονται όχι μόνο στην ορατή, αλλά και στην κρυπτόμενη εικόνα της ταυτότητος, η οποία έχει αποτυπωμένο ένα μικροτσίπ. Το μικροτσίπ, στο κάτω άκρο της ταυτότητας, περιέχει τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, του προσώπου, που θα αποδεχθεί τον Προσωπικό Αριθμό και τα οποία θα είναι στη διάθεση της εκδούσης την ταυτότητα Αρχής, για να τα χρησιμοποιεί κατά το δοκούν, χωρίς να ζητήσει την άδεια και συναίνεση του προσώπου, δηλαδή αυθαιρέτως, απολύτως, ανεμποδίστως.
Επί προσθέτως, μάλιστα, υπογραμμίζεται από τους κατηγόρους, το ότι η νέα ταυτότητα με τον Προσωπικό Αριθμό θα είναι υποχρεωτική από τους πολίτες να την παραλάβουν, είτε την θέλουν είτε όχι, φανερώνει την πραγματική πρόθεση όσων θέλουν να την επιβάλλουν. Εδώ, αποκαλύπτεται η υποκρυπτόμενη πραγματική εικόνα της νέας ηλεκτρονικής ταυτότητας με τον Προσωπικό Αριθμό. Αν δεν υπήρχε το μικροτσίπ στην ταυτότητα, ίσως μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένα σύνηθες έγγραφο. Η ύπαρξη όμως του μικροτσίπ στη νέα ταυτότητα δημιουργεί όχι απλές υποψίες, αλλά βεβαιότητα για τον πονηρό σκοπό του Προσωπικού Αριθμού. Είναι η παρουσία του Σατανά, με το πονηρό στοιχείο, όπως πάντοτε, συγκαλυμμένο και υποκρυπτόμενο.
Είναι η υπαγωγή όλων μας στο σύστημα του «Μεγάλου Αδελφού», ο οποίος θα κυβερνά σε παγκόσμια κλίμακα, ελέγχοντας τους πάντες. Και εξακολουθούν την επιχειρηματολογία τους, αναφέροντας ότι, στην ουσία, ο Προσωπικός Αριθμός καθιστά δέσμιον εφ’ όρου ζωής όποιον αποφασίσει να τον αποδεχθεί και να τον πάρει. Αυτό επιδιώκουν; Να καταστήσουν υπόδουλους τους πολίτες; Και που είναι η προσωπική ελευθερία και τα ατομικά δικαιώματα, με τα οποία προστατεύεται από το Σύνταγμα ο Έλληνας πολίτης; Καταστρατηγούν βασικές διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη του τόπου μας; Εκτός και εάν θέλουν να καθιερώσουν την αριθμοποίηση εις βάρος της προσωπικότητας. Η ομαδική αριθμοποίηση φέρνει στη θύμηση των παλαιοτέρων εποχές θλιβερές, όπως στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αιχμαλώτους πολέμου, τους οποίους, για να τους κάμψουν το ηθικό, τους έδιναν έναν αριθμό και με αυτόν κυκλοφορούσαν και συνδιαλέγονταν.
Δεν φθάνουν στο σημείο να ισχυρισθούν ότι είναι θιασώτες τέτοιων καταστάσεων, αλλά το ανεξέλεγκτο, το αυθαίρετο, το απολυταρχικό δεν πρέπει να έχουν θέση και να ισχύουν. Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να καταστήσει την προσωπικότητα άψυχο νούμερο.
Ειδικά, στην Ελλάδα, το λίκνον της δημοκρατίας, της ελευθερίας, του πολιτισμού, αυτά ακούγονται όχι σαν πολιτισμένες αντιλήψεις και ιδέες, αλλ’ ως «μόδα», η οποία σύντομα περνά και δεν διαρκεί, όταν μάλιστα, για το ίδιο θέμα, οι άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες ανεκοίνωσαν ότι ο Προσωπικός Αριθμός και η ηλεκτρονική ταυτότητα θα ισχύσουν προαιρετικώς. Όσοι θέλουν να την πάρουν, χωρίς πιέσεις, εκφοβισμούς και εκβιασμούς.
Τώρα είναι νοητόν, αυτοί που έμαθαν την δημοκρατία από την Ελλάδα, να εμφανίζονται πιο δημοκρατικοί από εμάς; Ας μη χαρίσουμε – όπως το όνομα Μακεδονία – την «πρωτιά» των εννοιών της δημοκρατίας, της ελευθερίας και σ’ αυτούς.
Και καταλήγουν: Οι διευκολύνσεις και εξυπηρετήσεις των πολιτών δεν επιτυγχάνονται με Προσωπικούς Αριθμούς, αλλά με αλλαγή νοοτροπίας των φορέων του δημοσίου και προσήλωση στο καθήκον των υπηρετούντων αυτό.
Εμείς «είπαμε και λαλήσαμε». Ο καθένας ας κρίνει και αποφασίσει, ως υπεύθυνη προσωπικότητα, ελεύθερα και δημοκρατικά.
Δημ. Κλείδης – www.xronos-kozanis.gr
