Στο ίνσταγκραμ και γενικότερα στο μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα πάντα μοιάζουν τέλεια. Τέλεια πρόσωπα, αψεγάδιαστα σώματα, ευτυχισμένες οικογένειες, χαρούμενες παρέες παρελαύνουν μέσα απο το το τάϊμλάιν.
Εκεί, όλοι μοιάζουν απαλλαγμένοι από τον κακό και τον ατημέλητο εαυτό τους και διαγωνίζονται για το ποιος/α θα βγάλει την καλύτερη φωτογραφία δίπλα στην πιο ζηλευτή παραλία, ένθα απέδρα πάσα θλίψη και στεναγμός.
Το θέμα είναι τι συμβαίνει όταν όλοι εμείς βγαίνουμε απο τον κόσμο αυτό και επιστρέφουμε στην καθημερινότητά μας, εκεί που το μέϊκ-απ δεν αρκεί για να καλύψει τα προβλήματα. Τότε είναι που πρέπει να καταλάβουμε ότι ο ναρκισσισμός που κρύβει ο κόσμος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δεν θα πρέπει να μας καταβάλει, αλλά να τον αντιληφθούμε ως χαρακτηριστικού της αποσπασματικότητας των συγκεκριμένων μέσων επικοινωνίας.
Όλοι αυτοί που βλέπουμε να γελούν, κρατώντας ποτά στο χέρι και περιμένοντας το τέλειο ηλιοβασίλεμα, είναι άνθρωποι, όπως εμείς, που ζουν απλά τις δικές τους στιγμές μεγαλείου στην εικονική πραγματικότητα.
Απ’ αυτά τα υλικά είναι φτιαγμένος ο νέος θαυμαστός κόσμος και καλά θα κάνουμε να τον κατανοήσουμε και να καταλάβουμε τη γλώσσα του, πριν πέσουμε σε κατάθλιψη.
Ψεύτικη ζωή
Μοιραστείτε την είδηση
