Στον περαστικό διαβάτη

Είπαμε, δεν αλλάζει η κατάσταση με το να δείχνουμε αποσπασματικά την ευαισθησία μας, μαζεύοντας είδη πρώτης ανάγκης για τους μετανάστες. Αλλά κάτι είναι κι αυτό. Σαν καλωσόρισμα και καλό κατευόδιο από έναν τόπο που μόνο από αυτό που δεν του περισσεύει μπορεί να δώσει. Εκεί μετριούνται οι άνθρωποι.
Δεν είναι το ψωμί, ούτε τα πάμπερς. Εξάλλου, δεν μπορούν να φτάσουν και να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες που δημιουργούνται καθημερινά. Είναι η αίσθηση ότι αυτή η κοινωνία που καιρό τώρα έχει πέσει σε αφασία, ασχολούμενη αποκλειστικά και μόνο με γυρολόγους πολιτικάντηδες, αντιδρά και συντονίζεται. Το έχει ξανακάνει, εξάλλου, στο παρελθόν, οπότε χρειάστηκε, παρέχοντας κάτι παραπάνω από ύλη. Εμπιστοσύνη.
Αυτές τις μέρες μαζεύουμε τρόφιμα κι άλλα είδη πρώτης ανάγκης μακράς διαρκείας για τα οποία δεν απαιτείται συντήρηση (ψυγείο) ή επεξεργασία (μαγείρεμα), όπως: νερά εμφιαλωμένα, μπισκότα, φρυγανιές, κριτσίνια, κρουασάν, χυμοί, γάλα μακράς διαρκείας, είδη προσωπικής υγιεινής για γυναίκες και παιδιά (βρεφικές πάνες, σερβιέτες), μωρομάντιλα, χαρτομάντιλα, χαρτί κουζίνας, χαρτί υγείας.
Τα τυποποιημένα τρόφιμα θα συγκεντρώνονται μέχρι την Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015 σε καθημερινή βάση και σε ώρες λειτουργίας υπηρεσιών 08:00 π.μ έως 14:00 μ.μ, στο κτίριο της πρώην Νομαρχίας Κοζάνης.
Γράψτε το και πείτε το. Δεν θα προσφέρατε ένα ποτήρι νερό σ’ έναν περαστικό διαβάτη;