Κάθε Νοέμβριο ξεφυτρώνουν ξαφνικά αιτήματα για κατάληψη. Τον Οκτώβρη είναι ακόμα νωρίς και την άνοιξη πολύ αργά. Ο Νοέμβρης είναι η κατάλληλη εποχή και “κολλάει” πολύ ωραία και με τα Χριστούγεννα.
Κι ερχόμαστε στα αιτήματα της κατάληψης. Διαχρονικά και της στιγμής. Στα διαχρονικά εντάσσονται το πάγιο περί αύξησης του προϋπολογισμού για την παιδεία, ενώ στης στιγμής ακόμα και το αίτημα να γίνει άμεσα εξαέρωση στα καλοριφέρ (το διαβάσαμε κι αυτό σε αιτήματα 15μελούς σχολείου της περιοχής).
Δεν είναι λάθος τα περισσότερα αιτήματα στη βάση τους, μπορεί κάποια μόνο να ακούγονται κάπως επιφανειακά. Απηχούν εξάλλου πάγιες και διαρκείς ανάγκες των σχολείων και αφορούν στο σύνολο των προβλημάτων που απασχολούν όσους βρίσκονται εντός του εκπαιδευτικού συστήματος.
Το ζήτημα είναι ότι αφενός ο εθιμικός τρόπος προσέγγισης και αφετέρου η επιφανειακή αντιμετώπιση των θεμάτων απομειώνουν την όποια απήχηση θα μπορούσαν να έχουν οι καταλήψεις.
Κι όλα αυτά την ώρα που η κεφαλή του υπουργείου ασχολείται με τα μεγάλα και κανείς δεν έχει μείνει για να αντιμετωπίσει τα μικρά ζητήματα, αυτά της καθημερινότητας.
Eτσι οι καταλήψεις γίνονται απλά το φαινόμενο της περιόδου που θα ξεσπάσει και γρήγορα θα περάσει, τα προβλήματα μένουν άλυτα κι όλα συνεχίζουν όπως πριν, χωρίς κανένα οδηγό.
Τα αιτήματα της κατάληψης
Μοιραστείτε την είδηση
