Από την στάση της Γερμανίας, στην τελευταία σύνοδο κορυφής, που επέβαλε μια ακόμη αναβολή στην επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας, ουδείς εξεπλάγη. Ήταν αναμενόμενη. Αναμενόμενη επίσης, αν όχι για τους πολλούς, για «το πόπολο», πάντως για τους διπλωμάτες, ήταν και η στάση της Ιταλίας και της Ισπανίας. Δυο μεσογειακές χώρες που έχουν πολλά συμφέροντα επενδύσει στην τουρκική οικονομία και δεν τους συμφέρει ένα «σκληρό στρίμωγμα» του καθεστώτος Έρντογαν. Οπότε, το ερώτημα που πλανάται, είναι γιατί ο φίλος μας, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, δεν άσκησε μεγαλύτερη πίεση για μια απόφαση που να ικανοποιεί περισσότερο, να ανταποκρίνεται επί το θετικότερο στις προσδοκίες της Ελλάδας και της Κύπρου.
Η πρόχειρη εξήγηση κάποιων αναλυτών, ότι, τώρα πια, αφού εξασφάλισε την συμφωνία με την οποία θα προμηθευθούμε 18 γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη τύπου Rafale, δεν έχει άλλο ζωτικό συμφέρον να εκδηλώνεται ως «φιλέλληνας», αδικεί την πραγματικότητα. Διότι, ναι μεν οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτήν την «χλιαρότερη» στάση του έναντι της κ. Μέρκελ, για τις κυρώσεις στην Τουρκία, είναι πράγματι οικονομικοί, αλλά δεν αφορούν τα συμφέροντα της πολεμικής βιομηχανίας της χώρας του. Την εξήγηση πρέπει να την αναζητήσουμε στα …μπερδέματα που προκαλεί στα δίχτυα των Γάλλων αλιέων, η εκκρεμότητα για την συμφωνία επί του brexit. Διότι το brexit ήταν το …κυρίως πιάτο αυτής της συνόδου. Ένα πιάτο που περιείχε θαλασσινά και ψάρια. Τα οποία ενδιέφεραν ιδιαιτέρως την Γαλλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και την Δανία και δευτερευόντως την Ισπανία και την Πορτογαλία. Θαλασσινά και ψάρια από το στενό της Μάγχης.
Ο Μακρόν χρειαζόταν την ισχυρή συμπαράταξη της Μέρκελ στο αίτημα του να επιβληθεί, ως ορός της συμφωνίας, ότι οι Γάλλοι αλιείς θα μπορούν να συνεχίσουν να ψαρεύουν, σε όλο το εύρος της Μάγχης, τα μπαρμπούνια, τις γλώσσες, τις ρέγκες και τα καβούρια, για την γαλλική κουζίνα. Και η Μέρκελ του την πρόσφερε, με αντάλλαγμα, το «κάνε για λίγους μήνες τα στραβά μάτια ως προς τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας». «Με ψάρια εξαγόρασαν την αλλαγή στάσης του Παρισιού» συμφώνως προς την εκτίμηση σημαντικού Έλληνα διπλωμάτη.
Οι ρέγκες της Μάγχης έφαγαν τις μαρίδες του Αιγαίου. Ως συνήθως, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρότερο.
