Το καλοκαίρι ανήσυχο. Οι δασικές πυρκαγιές ανεξέλεγκτες, οι πλημμύρες καταστροφικές, ο κορωνοιός να συνεχίζει ακάθεκτος επιβάλλοντάς μας την ύπαρξή του και εγώ πρώην υπεύθυνη Αγωγής Υγείας Δ/νση Β/θμιας Εκπ/σης Κοζάνης ( τώρα ο θεσμός καταργήθηκε) και εθελόντρια αδελφή νοσοκόμα, με θάρρος και τόλμη προσέρχομαι στο Νοσοκομείο Κοζάνης με απόστημα σε κύστη για 3η φορά!
Τα θεραπευτικά χέρια του ειδικευόμενου γιατρού κ. Χατζηλιού Ιωάννη, που πηγαινοέρχεται καθημερινά από τα Γρεβενά, απάλυναν τον πόνο και αποκατέστησαν το πρόβλημά μου, με αδιαπραγμάτευτες ιατρικές γνώσεις, ευγένεια, ανυπέρβλητη προσπάθεια και άμεσα, παρ’ όλες τις ιατρικές ελλείψεις ( περιμέναμε 10 ΄ να φέρουν το κατάλληλο ειδικό εργαλείο).
Με όλα αυτά, η ζωή τραβάει την ανηφόρα με τον λαό πάντα αρωγό. Η κρατική μέριμνα ανύπαρκτη και μένει ο λαός μόνος κι αβοήθητος, πικραμένος κι απελπισμένος μες στις δυσκολίες, μες στην ανεργία, μες στη βιοπάλη, με μειώσεις μισθών και αυξήσεις προϊόντων και υπηρεσιών.
Τελικά όσα ευχαριστώ κι αν πω, θα ωχριούν μπροστά στο σθένος, στον αλτρουισμό, στο ήθος και στο έργο των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού του Νοσοκομείου, που με τόσες αντίξοες συνθήκες αντέχουν, παλεύουν, βοηθούν, συμπαραστέκονται και θεραπεύουν.
Θερμά συγχαρητήρια στους υπέροχους αυτούς ανθρώπους που με το φιλότιμό τους κρατούν σε εγρήγορση το Νοσοκομείο μας και αναζητούνται στην εποχή μας. Τους αξίζουν ‘ έπαινοι΄, οι τιμές, οι ανταμοιβές και κυρίως η αναγνώριση.
Με πολλή εκτίμηση,
Αναστασία Καρανίκα
