Ζούμε τη δύσκολη φάση του απόλυτου ξεχειλώματος. Κι αυτό γεννά σοβαρές επιπτώσεις στον τρόπο που γίνονται αντιληπτά κάποια πράγματα και η κοινωνία αντιδρά. Παράλληλα, αυτό φαίνεται να επηρεάζει σοβαρά και τους ίδιους τους λειτουργούς της εκτελεστικής εξουσίας.
Ένα παράδειγμα κακοζυγισμένης απόφασης υπό την πίεση του timeline των κοινωνικών μέσων, είδαμε στην προχθεσινή ανακοίνωση του υπουργού δικαιοσύνης ότι το λεγόμενο revenge porn (έχουμε γράψει σε άλλη φάση γιατί ο συγκεκριμένος όρος είναι λάθος), θα γίνει κακούργημα. Κι αυτό γιατί η αναγκαιότητα νομοθέτησης δεν φαίνεται να προκύπτει από μια τεκμηριωμένη νομική προσέγγιση, αλλά ως αντίδραση στον αγριεμένο όχλο και το λεγόμενο κοινό περί δικαίου αίσθημα, η ικανοποίηση του οποίου δεν αποτελεί εγγύηση για τη λειτουργία του κράτους και της δημοκρατίας.
Όλα αυτά οδηγούν σε περίεργες αναγνώσεις της πραγματικότητας και σ’ ένα δυστοπικό σύμπαν, όπου αντί η απόφαση του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου να μην επιτρέψει στην Σάσα Σταμάτη να δει την παράστασή του (ως αντίποινα στην τραμπούκικη συμπεριφορά που η ίδια έδειξε με ομοίους της στο Χριστόφορο Ζαραλίκο) να προβληματίσει, προκάλεσε θαυμασμό και χειροκροτήματα. Αλλά εδώ καίμε τα βιβλία…
