Οι περισσότεροι -ότι και να λέμε- αγαπούμε το τόπο μας κι ότι τον περιβάλλει. Ακόμη κι αν αυτή είναι η ασχήμια των κατά καιρούς παρεμβάσεων μας. Και το αντιλήφθηκα για μια ακόμη φορά από τη μεγάλη απήχηση που έχουν οι φωτογραφίες, παλιές, αλλά και καινούργιες στην πραγματική, αλλά και στη διαδικτυακή κοινότητα.
Εκτός από τις φωτογραφίες, όμως, στην Κοζάνη αγαπούμε με έμφαση την Αποκριά. Oχι τόσο αυτό που είναι η Αποκριά, όσο αυτό που εμείς νομίζουμε ότι είναι και αφορά στην εντελώς προσωπική μας αντίληψη για το κομμάτι αυτό της πολιτιστικής μας παράδοσης. Κοινώς υπάρχει η Αποκριά για τους ξένους, η Αποκριά για τους συμμετέχοντες και η ξεχωριστή Αποκριά του καθενός που είναι τα εντελώς προσωπικά βιώματα στο προσκήνιο ή στο περιθώριο της.
Επειδή, όμως, η Αποκριά είναι και εξαγώγιμο προϊόν κι ως εκ τούτου χρειάζεται το δικό της πακετάρισμα στη γλώσσα του μάρκετινγκ, ο κεντρικός της σχεδιασμός θα πρέπει να υπακούει σε κάποιες λογικές που αναγκαστικά ξεπερνούν τις προσωπικές επιθυμίες και αντιλήψεις.
Για να μη γίνει, λοιπόν, το αυθεντικό δρώμενο πεδίο αντιπαράθεσης κι άνευ λόγου και αιτίας παρεξηγήσεων, είναι απαραίτητο οι κεντρικές επιλογές να κολλούν στη μεγάλη εικόνα που θέλουμε για το έξω, γιατί το μέσα το κρατάμε έτσι κι αλλιώς για μας.
Το λαϊκό δρώμενο ως πεδίο αντιπαράθεσης
Μοιραστείτε την είδηση
