Όταν μιλούσε το 1967 ο Marshall McLuhan για το «παγκόσμιο χωριό», κανείς μάλλον από τους μη έχοντες μεγάλη σχέση με τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας δεν τον έπαιρνε και πολύ στα σοβαρά. Σε μια εποχή που πρωτοέμπαινε η τηλεόραση στα σπίτια και οι γιαγιάδες κερνούσαν τον παρουσιαστή των ειδήσεων γλυκό κουταλιού στο δισκάκι, θα έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας η αμεσότητα που παρέχει η τεχνολογία της επικοινωνίας σήμερα.
Το πόσο μικρός είναι ο κόσμος και πόσο μεγάλη η χωροχρονική συμπίεση το καταλαβαίνει κανείς πολύ καλά τώρα. Το facebook μας φέρνει πιο κοντά, λένε κάποιοι, αναφερόμενοι σε μια «κοινωνική αναγκαιότητα», όπως λέει ο εμπνευστής του, η οποία φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Μέσα από το facebook μπορείς να στείλεις αγκαλιές, φιλιά, λουλούδια, το θετικό κάρμα, αιτήματα αγάπης και ότι άλλο μπορεί να φανταστείς κανείς. Μπορείς να αναζητήσεις τα χνάρια παλιών σου φίλων. Mε άλλα λόγια το facebook σου επιτρέπει να κάνεις ηλεκτρονικά, όλα αυτά τα οποία πιθανόν να μην κάνεις δια της φυσικής σου παρουσίας.
Πολλοί, δυστυχώς, έχουν μεταφέρει, όμως, την πραγματική τους ζωή στο διαδίκτυο και έχουν πάψει πλέον να μοιράζονται και να γεύονται αυτά τα καθημερινά μικροπράγματα. Τίποτα δεν μπορεί, εξάλλου, να υποκαταστήσει το αληθινό. Επίσης, μέσα από το facebook αφήνεις τα ηλεκτρονικά σου ίχνη παντού και πάντα. Κι αυτό πρέπει να έχουμε όλοι υπόψη.
Iωάννα
