Παράσταση, λέει, ανεβάζει ο Λιγνάδης για το 1821 μέσα στη φυλακή. Μάλιστα, πρωταγωνιστής θα είναι ο κατηγορούμενος για βιασμό ανήλικης, προπονητής ιστιοπλοΐας, και άλλα καλά παιδιά.
Αυτό δημοσιεύτηκε από “κίτρινες” εφημερίδες και αναπαρήχθη ευρέως από δημοφιλή και περιθωριακά μέσα.
Αν αυτό, λοιπόν, δεν είναι ξέπλυμα, τότε τι μπορεί να είναι; Αυτός, μάλιστα, είναι και ο πιο ύπουλος τρόπος ξεπλύματος. Αφού πρώτα “πέσαμε από τα σύννεφα” με τα όσα έκανε, τα οποία ήταν γνωστά στους παροικούντες την θεατρική Ιερουσαλήμ, τώρα τον κανονικοποιούμε και πάλι φτιάχνοντας του το προφίλ του ανθρώπου που ενδιαφέρεται για τους συγκρατούμενούς του.
Τέτοιου είδους ξεπλύματα έχει πολύ συχνά το πλυντήριο των μέσων. Βλέπετε, σημασία δεν έχει το για ποιο πράγμα μιλάς, αλλά το πως το πλαισιώνεις, τι χαρακτηριστικά του δίνεις. Μέσα από περιπτώσεις, όπως του Λιγνάδη, βλέπουμε καθαρά τη διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε ελαφρυντικά καλής διαγωγής και να τον δούμε μια ώρα αρχύτερα να σουλατσάρει και πάλι στις θεατρικές πιάτσες.
Το ξέπλυμα
Μοιραστείτε την είδηση
