Στου δεύτιρου μέρους σ’ν αρχή τ’ αναφιρούμι τ’ σημασία απ’ τ’ς τρεις λέξεις που έχ’ν, άμισ’ σχέσ’ μι τουν κλάδου όπους «ΕΣΤΙΑΣΗ», «ΕΣΤΙΑΤΩΡ» κι «ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ», αλλά κυρίως τα κάμουμι ιστουρική αναφουρά στ’ άτουμα, που έφκιασαν κι λειτούργησαν του Ιστιατόριο «ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ» για τριάντα κι παραπάν’ χρόνια σ’ «ΩΡΑΙΑ ΜΑΣ ΚΟΥΖΑΝ».
«ΕΣΤΙΑΣΗ» είνι η αίθουσα που προυσφέρουντι φαγητά για πολλούς ανθρώπους. Σ’ν Αθήνα σ’ν Αρχιότητα, λέγουνταν τα γεύματα που είχαν συμμιτουχή πουλλά άτομα απ’ τ’ν ίδια φυλή. Ουργανώνουνταν κυρίους κατά τα Διονύσια ή Παναθήνια, κι τα έξουδα ιπιβάρυναν τ’ς πλούσιους κατοίκους τ’ς Αθήνας. Του πρόσωπου που αναλάμβανιν τ’ν ιστίασ’ ονουμάζουνταν «ΕΣΤΙΑΤΩΡ».
«ΕΣΤΙΑΤΩΡ» είνι ου ιδιοκτήτης καταστήματος Εστιατόριου ου ουποίους έχ’ άμισ’ σχέσ’ μι του ιπάγγιλμα, κι είνι ή μάγειρας ή σιρβιτότους. Σ’ν αρχιότητα ονουμάζουνταν του άτουμου που έφκιανιν τραπέζια στους «Συμφυλέτες του».
«ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ» είναι ου χώρους, του μαγαζί, η αίθουσα ξινουδουχείου, πλοίου ή τραίνου, που είνι κατάλληλα ουργανουμέν’ κι διακουσμιμέν’ για να διχθή κι να πιριποιηθεί μι του κατάλληλου προυσουπικό πουλλά άτουμα, που έχ’ν ανάγκ’ για να καλύψ’ μι νόστιμα φαγητά τ’ς βασικές ανάγκες διατροφής.
-Ου Γιώρ’ς ου Πατσώνας ήταν γιος τ’ Κώτσιου τ’ Πατσώνα κι τ’ς Μαριγώς το γένος Καρακλάν’.
Γιννήθ’κιν σ’ν Κουζάν’, στ’ γειτουνιά τ’ «ΑΙ ΔΗΜΗΤΡ’» του 1918 κ’ είχιν αδιλφό του Θανάσ’ τουν Πατσώνα που λειτουργούσιν «ΤΑΒΕΡΝΑ ΟΥ ΠΛΑΤΑΝΟΥΣ» στ’ν ίδια θέσ’ που λειτουργεί κι σήμιρα, μι ντρανή κι παρουδουσιακή αίθουσα μι τ’ν διάφθυνσ’ του ιγγουνού τ’ Πατσώνα Θανάσ’ τ’ Κώτσιου, μι στ’ μόνιμ’ θέσ’ στουν «ΠΛΑΤΑΝΟΥ» κι σ’ν «ΝΙΟΥΛ’ ΤΟΥ ΠΗΓΑΔ’».
Ου Γιώρ’ς απού μ’κρος απόμ’νιν ουρφανός απού μπαμπά, ρίθ’κιν στ’ βιοπάλ’ τ’ς ζουής κι ασχουλίθ’κιν μι του ιμπόριου.
Ξικίν’τσιν μι πρώτ’ δ’λεια σαν μπακαλόπιδου στου μαγαζί τ’ θείου τ’, τ’ Γιάνν’ τ’ Καρακλάν’ πούταν αδιλφός τ’ς μάνας τ’ κ’ έκατσιν στου μπακάλ’κου μέχρι του 1932 πιρίπου.
Η φουτουγραφία είνι βγαλμέν’ του 1937 μπρουστά σ’ν είσουδου απ’ του Παντουπουλείου τ’ Γιώρ’ τ’ Πατσώνα, στουν «ΠΛΑΤΑΝΟΥ». Αυτό είνι διξιά κι αριστιρά είνι ο φίλους τ’ ου Γκουρτσούλ’ τ’ς ου Τάκης.
Τ’ ίδια χρουνιά, κ’ ινώ ήταν ουπάν στ’ ιφιβία σ’κώθ’κιν κ’ έφυγιν στ’ Σαλουνίκ’ μαζί μι τουν ξάδιλφου τ’ τουν Τρίτσκα τουν Στέργιου κι δούλιψαν σαν σιρβιτόρ’ σι κάποιου καφινείου που ήταν στ’ «ΒΑΡΔΑΡ» κι κιμούνταν ούτι μέσα στου πατάρ’ απ’ του Καφινείου.
Απ’ ό,τ’ φαίνιτι δεν έκατσιν για πουλλή, δεν τουν σήκουσιν του κλίμα τ’ Σαλουνίκ’ς, κι γύρ’σιν σ’ Κουζάν’. Απ’ ό’τ, βγαίν’ είχιν κάποια κλήσ’ στου ιμπόριου, αγόρασιν τρία ζώα κ’ έφκιασιν τουν κυρατζή ακλουθώντας του δρουμουλόγιου Βιλβιντό – Δάσκιου (Ντράσκο) Κατιρίν’ μιταφέρουντας για πώλησ’ παπούτσια, τσαρούχια κι άλλα ιμπουρέβματα, κι απουκί ίφιρνιν ζάχαρ’ κι αλάτ’ κυρίους, κι τα πλούσιν στ’ς λαϊκές αγουρές τ’ς Κουζάν’ς κι τ’ς Χαραυγής – στου Τζιουμά – που όλα τα χρόνια γίνουνταν γυρό παζάρ’.
Τ’ν ίδια χρουνιά του 1932 όπους μας ινιμέρουσαν τα πιδιά τ’ ου Κώτσιους κι ου Χάρης, σταμάτσιν να κάμ’ τουν κυρατζή, κι αν’ξιν μπακάλ’κου πρώτα στου σπίτ’ τ’ Ζήγρα κι κατόπ’ του 1937 στου σπίτ’ τ’ Σαββούλ’ που ήταν στ’ γειτουνιά τ’ στουν ιστουρικό «ΠΛΑΤΑΝΟΥ».
Σινάμα έβαναν κι καλλιργούσαν καπνά αντάμα μι τουν αδιλφό τ’ τουν Θανάσ’ σι θ’κα τ’ς κι σι νοικιασμένα χουράφια, δείχνουντας παράλληλα πόσου ανήσυχους, ιργατικός κι δημιουργικός ήταν.
Τα καλουκαίρια ακόμα, ιπειδή δεν τουν κάθουνταν, ήταν φύσ’ ιργατικός, νοίκιαζιν του «ΚΗΠΟΥ ΤΙΡΖΗ» κι τουν ιξουχικό τουν «ΚΗΠΟΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» κι έφιρνιν ουρχίστρις κι τουν Καραγκιόζ’ για να διασκιδάσ’ν κι να πιρνουν ιφχάριστα οι Κουζιανίτ’ όλου του καλουκαίρ’ κι ου ίδιους να τα οικουνουμάει.
Συνιργάσκιν ιπίσης κι μι τουν Κώτσιου τουν Στιφάνου κι άνοιξαν οικουγινειακό Κέντρου, σι ιδιόκτητου μαγαζί τ’ Στιφάνου, στου Κέντρου τ’ς Κουζάν’ς, κι πίσου απ’ του σημιρνό φαρμακείου τ’ Λάζου Στιφάνου που είνι σ’ Πλατέα «ΝΙΚΗΣ» τ’ς Κουζάν’ς.
Η φουτουργαφία αυτήν είνι απ’ του 1956 κι είνι η παρέα τ’ Πατσώνα τ’ Γιώρ’. Απ’αριστιρά είνι: Γκουρτσούλ’ς Τάκης, Ασημόπουλος Γιώρ’ς, Παφίλη Βαγγελούδα η γυναίκα τ’ Πατσώνα, ου Ντόσιος – τινικιτσής, άγνωστ’, Γκαντιάς Γιάνν’ς, Γκαντιά Θουδώρα (Ζώλια), άγνωστ’, άγνουστους, Βόντσας Ηλίας (Λούης), Γκακής Μάρκος, ου Γιώρ’ς ου Πατσώνας, άγνωστ’, άγνουστους, Χαλβατζή Αλιξάντρα – Τουτούλα, Χαλβατζής Νίκος, Τσιμηνάκ’ς Φόρης, Καλτσούδα Άννα, Καραβάς Θανάσ’ς, Κυρατσούς Λάζους – Μινιόν. Τα μαγείρ’για είνι: Ου Στιμουνιάρ’ς ου Ζησ’, ου Κουτούλας ου Κώτσιους, ου Λίτσιους ου Νίκους κι του γκαρσόν είνι ου Νένους ου Γιώρ’ς κι στέκουντι όλ’ ουπίσου κι ουρθοί.
Μιτά τουν Β’ Παγκόσμιου Πόλιμου του 1945 έκλεισιν του μπακάλ’κου που λειτουργούσιν μέχρι ιτότι, κι του 1946 ανέλαβιν τ’ διαχείρισ’ του πολυτελούς για ‘κειν νιπουχή του Ιστιατόριου «ΑΒΕΡΩΦ», ιδιοκτησίας τ’ Κώτσιου τ’ Γκρίμπα μέχρι του 1947 για δυό μούγκι χρόνια.
Ου Γιωρ’ς ου Πατσώνας τ’ ίδια τ’ χρονιά του 1948 που άνοιξιν του Ιστιατόριου «ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ» με τους δύο άλλους συνεταίρους του Γιώρ’ του Μπιλιών’ κι τουν Κώτσιου του Βουδούρ’, σέφ’κιν κι στουν κοινουνικό τομέα κι παντρέφκιν τ’ Βαγγιλίτσα τ’ Παφίλ’ τ’ Κώτσιου – Κουτσιαλιάκα – τ’ θυγατέρα το γένος Μαμάτσιου Κων/νου.
Η Βαγγιλούδα τ’ Πατσώνα ζάει μέχει σήμιρα, είνι πολύ καλά σ’ν υγεία τ’ς, κι είνι μούγκι 97 χρουνών, ινώ ου Γιώρ’ς ου Πατσώνας πέθανιν του 2005 κι σ’ ηλικία 87 χρονών.
Του ζέβγους απόχ’τσιν τρία αγόρια:
Τουν Κώτσιου τουν Πατσώνα που γιννίθ’κιν του 1949 κι παντρέφ’κιν τ’ Κατιρίν’ τ’ Κουτσουσίμου κι απόχ’τσαν τρία αγόρια τουν Γιώργο, τουν Θανάσ’ και τουν Περσέα που τώρα απολύθ’κιν απ’ τουν στρατό.
Τουν Χάρη τουν Πατσώνα που γιννίθ’κιν του 1955, σπούδασιν κι γίν’γκιν Τοπογρ. Μηχανικός κι παντρέφ’κιν τ’ Λιόνα τ’ Λόλα, κι απόχ’τσαν δυό πιδιά του Γιωρ’ που γίν’γκιν Πολιτ. Μηχανικός κι τ’ Βαγγιλία (του μόνο θηλ’κό τ’ς οικουγένειας).
Τουν Μανώλ’ τουν Πατσώνα που γιννίθ’κιν του 1956 είνι καθηγητίς σι Γυμνάσιου τ’ς Κουζάν’ς κι παντρέφ’κιν τ’ν Καίτη τ’ Κανούτα κι απόχ’τσιν δυό αγόρια τουν Γιώρ’ που γίν’γκιν Πολιτ. Μηχανικός κι τουν Κώτσιου.
Η Βαγγιλούδα τ’ Πατσώνα είναι μια χαρά, κινίτι μουναχή τ’ς, τάχ’ τιτρακόσια – παρά του νιαρό τ’ς ηλικίας – κι χαίριτι σήμιρα τα τρία πιδιά τ’ς μι τ’ς νύφις, τα ιφτά ιγγόνια τ’ς, τα τρία δισέγγουνα κι απουλαμβάν’ τ’ν αγάπ’ κι πιριποίησ’ απ’ όλ’νους.
– Σύμφουνα πάντα μι τ’ς πληρουφουρίϊς κι τα στοιχεία που μας έδουκαν τα πιδιά τ’ Βουδούρ’ τ’ Κώτσιου, ου ίδιους γιννήθ’κιν του 1902 στ’ ΣΤΕΡΝΑ Τ’Σ ΑΝΑΤΟΥΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ.
Πουλύ μ’κρός σ’ ηλικία ήταν δεν ήταν δέκα χρουνών πήγιν στ’ Κουσταντινούπουλ’ κι αρχίν’τσιν να δ’λεύει σ’ ένα πουλιτιλέστατου Ιστιατόριου σαν βουηθός σιρβιτόρου, λόγου κι τ’ς ηλικίας που είχιν.
Ου ιδιοκτήτ’ς απ’ του μαγαζί του συμπάθ’σιν, ου ίδιους δεν είχιν απουχτείς πιδιά, τουν πίριν στου σπίτι τ’ του Κώτσιου κι τουν είχιν σαν θ’κό τ’ πιδί. Ου Κώτσιους βλέπουνταν αυτήν καλή αντιμιτώπισ’ απ’ τα’ αφιντικό τ’ βουήθούσιν, όσου γίνουνταν παραπάν’ στου Ιστιατόριου.
Ου Κώτσιους τράνιψιν σ’ αυτό του αφιντικό, απέρασιν ικεί τ’ν ιφιβία τ’, ουρίμασιν σαν νέους, έμαθιν καλά τ’ δ’λειά τ’ σιρβιτόρου, έμαθιν σινάμα λίγα Γαλλλικά κ’ Αγγλικά απου ξένις γλώσσις, μια κ’ ήταν απαραίτητα σ’ν Πόλ’ λόγου τ’ς πολυγλωσσίας, για να ιξυπηρητάει καλλίτιρα τ’ πιλατεία απ’ του μαγαζί.
Μιτά τ’ Μικρασιατική καταστρουφή ήρθιν αντάμα μι τουν τρανό τουν αδιλφό τ’ στ’ Σαλουνίκ’, ινώ η υπόλοιπ’ οικουγένεια τ’ ιγκαταστάθ’κιν στου χουριό ΖΥΓΟΣ που είνι σ’μά σ’ν ΚΑΒΑΛΑ.
Στ’ συνέχεια τράνιψιν κι πήγιν φαντάρους. Μιτά του στρατό, όταν απουλύθ’κιν ακλούτσιν κι πάλι τουν κλάδου τ’ς ιστίασης σαν ιπάγγιλμα, αφού τ’ δλειά νίξιριν καλά.
Στ’ Σαλουνίκ’ που συνέχισιν, δούλιψιν σε διάφουρα ιστιατόρια, όπους στου «ΣΤΡΑΤΗ» στου «ΟΛΥΜΠΟΥΣ ΝΑΟΥΣΑ» κι στ’ «ΛΕΣΧ’ Υπαλλήλων του ΟΥΤΕ».
Φεύγοντας απ’ τ’ Σαλουνίκ’ – του πότι δεν ξέρουμι – μιτακινίθ’κιν προς τα θ’κα μας τα μέρη ήρθιν στ’ ΒΕΡΟΙΑ, κι τσάκουσιν δ’λειά στου Ιστιατόριου τ’ς «ΙΛΙΑΣ» στουν ίδιου του χώρου που είνι κι σήμιρα του μαγαζί. Στ’ ΒΕΡΟΙΑ απ’ ό,τ’ δείχν’ οι χρουνουλογίϊς, κι γι’ άγνουστους λόγους, πρέπ’ ν’ άκατσιν κανά δυό χρόνια, κι του 1934 απουφάϊσιν κ’ ΄ρθιν μουναχός σ’ν Κουζάν’, γιατί απ’ τ’ς λίγ’ Κουζιανίτ’ ταξιδιώτ’ που ιξυπηρετούσιν σ’ν «ΙΛΙΑ» άκουγιν καλά λόΪα γα τ’ Δυτική Μακιδονία, κι κυρίους για τ’ν πόλη μας.
Όταν ιγκαταστάθ’κιν σ’ν Κουζάν’ τσάκουσιν ένα κένα δ’λειά στου πολιτιλέστατου ιτότι κι γνουστό Ιστιατόριου «ΑΒΕΡΩΦ» που ήταν αφιντικό ου Κώτσιους ου Γκρίμπας. Τ’ χρουνουλουγία πούρθιν ου Βουδούρ’ς του Ιστιατόριου βρίσκουνταν σε ανουδική πουρεία, γι’ αυτό είχιν ανάγκ’ απού έμπειρα χέρια σιρβιτόρων, να κατέχ’ν καλά τ’ δ’λειά, κι γι’ αυτό ου Γκρίμπας τουν πίριν αμέσους στου μαγαζί τ’.
Η συνιργασία κ’ οι σχέσεις μεταξύ τ’ Γκρίμπα κι τ’ Βουδούρ’ απ’ ότ’ αναφέρ’ν οι πληρουφουρίϊς πάϊναν πουλύ καλά, στουν ιπαγγιλματικό τουμέα, κι αφού μι τουν κιρό γνουρίσκαν καλύτηρα, ου Γκρίμπας άτουμου θαρραλέο, απουφασιστικό κι κοινουνικό, φρόντ’σιν κι για ν’ απουκατάστασ’ του Κώτσιου μια κ’ ήταν ιλέφτιρους.
Έτσ’ δεν άργισιν να φκιάσ’ το συνοικέσιου – τ’ν αρραβώνα τ’ Κώτσιου τ’ Βουδούρ’ μι τ’ θυγατέρα τ’ φίλου τ’, τ’ Χρήστου τ’ Πιτσέλ’ ή Μπουτρούμα, μι τ’ν Αναστασία – μι τ’Ασίτσα-, που γίν’γκιν του 1937.
Σ’ν οικουγινειακή φουτουγραφία τ’ Κώτσιου τ’ Βουδούρ’ απ’ αριστιρά είνι: Η τρανή η θυγατέρα τ’ η Στέλλα, μιτά ου Κώτσιους, κατόπιν η γυναίκα τ’ Αναστασία, ένας οικογ/κός φίλος, κι τα μ’κρ’α είνι η Καίτη κι ου Χρήστους ου Βουδούρ’ς. Η φουτουγραφία είνι βγαλμέν’ γύρου στου 19551 μι 1952.
Ου Χρήστους ου Πιτσέλ’ς ή Μπουτρούμας λειτουργούσιν «ΧΑΝ» ικείνα τα χρόνια, που ήταν του λαϊκό Πανδροχείο που έμειναν οι ταξιδιώτες με τα ζώα τους, κι έτρουγαν κιόλας, αφού διέθιτιν κι μ’κρό ιστιατόριου.
Αμέσους τ’ άλλ’ τ’ν χρουνιά του 1938 ου Βουδούρ’ς παντρέφ’κιν κιόλας μι κουμπάρου του γιο τ’ Κώτσιου τ’ Γκρίμπα του Μήτσιου. Τα δυό πρώτα πιδιά που απόχ’τσιν αργότηρα του ζιβγάρ’ τ’ Στέλλα κι τουν Χρήστου Νουνά γίν’γκιν η θυγατέρα τ’ Γκρίμπα η Ιφτιχία.
Έτσ’ ου Κώτσιους ου Βουδούρ’ς μιτά κι απού κοινουνική τ’ απουκατάστασ’ έγινιν μόνιμους κάτοικους τ’ς Κουζάν’ς, αφού στου μέλλον κ’ ιπαγγιλματικά σαν αφιντικό πλέον του Νουέμβρ’ του 1948 άνοιξαν συνιτιριστικά του Ιστιατόριο «ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ» μι τουν Πατσώνα του Γιώρ’ κι τουν Μπιλιώ’ τουν Γιώρ’. Του μαγαζί μι τ’ φρουντίδα των τριών κι τ’ν ιμπειρία που είχαν, του κράτσαν κι του λειτούργησαν μι τρανή ιπιτυχία μέχρι του 1983.
Ου Βουδούρ’ς ου Κώτσιους ήταν άτουμου ήριμο, κοινουνικό, ιργατικό, κι πουλύ καλός γείτουνας, αφού τ’ν οικουγένεια τ’, ν’τράνιψιν στ’ γειτουνιά μας στα ΚΑΤΣ’ΚΑΘ’ΚΑ στ’ν ουδό ΑΡΜΕΝΟΥΛ’.
Τ’ν οικουγένεια που απόχ’τσιν του ζιβγάρ είνι τα τρία πιδιά τ’ς, δυό κουρίτσια κ’ ένα αγόρ’.
Τ’ Στέλλα Τσιουμπάνου – Βουδούρη που είχιν γι’άντρα του Μιχάλ’ κι απόχ’τσιν εξ’ πιδιά, όπους κατά ηλικία αναφέρουντι τ’ν Λιέν’ τ’ Σίσσυ, τ’ Μαρία, τ’ν Κατιρνούλα, τουν Γιάνν’ κι τουν Κώτσιου.
Τουν Χρήστου Βουδούρη που παντρέφ’κιν τ’ν Παναγιώτα Νικητόπουλου κι απόχ’τσαν δυό πιδιά, τον Κώτσιου κι τ’ν Αγνούλα.
Τ’ν Καίτη Βουδούρη – Διμητροπούλου που παντρέφ’κιν τουν Δημήτρ’ – Γιατρό κι απόχ’τσαν δυό πιδιά, τουν Μιχάλ’ κι τουν Κώτσιου.
Στ’ φουτουγραφία αριστιρά είνι ου Νένους ο Γιώρ΄ς κι δίπλα τ’ αφιντικό τ’ ου Μπλιλιών’ς ου Γιώρ’ς. Ου Νένους είχιν ιδιαίτιρ’ συμπάθεια στουν Μπιλιών’ τουν ίγλιπιν κι τουν άκουγιν σαν να ήταν ου μπαμπάς τ’.
Τα τρία πιδιά τ’ς κι τα δέκα ιγγόνια του ζέγβους Κώστα κι Αναστασίας Βουδούρη είνι γνουστά κι αξιόλουγα άτουμα σ’ν Κουζιανίτ’κ κοινουνία, μι μιγάλ’ προυσφορυά στουν ιπιστημονικό κι κοινουνικό Τομέα, ιδιαίτερα ήπια κι συνιργάσιμα άτουμα, όπους οι γονείς τους κ’ οι παππούδις τους.
– Ου Γιώρ’ς ου Μπιλιών’ς γινίθ’κιν του 1909 σ’ν Κουζάν’ κι του πατρικό τ’ του σπίτ’ ήταν σ’ «ΤΖΑΜΑΡΑ» δίπλα απ’ του σπίτ’ τ’ς Μαριάνθ’ς τ’ Ζιάμπρα – μητέρα των τριών αδελφών τ’ Αργύρ’ τ’ Γιάνν’ κι τ’ Πιρικλή-.
Ου Μπιλιών’ς είχιν έναν αδιλφό του Κώτσιου που πήγιν σαν ιργάτ’ς στ’ Γιρμανία κι παντρέφ’κιν Αυστριακιά γυναίκα. Είχιν ακόμα κι τρεις αδιλφές τ’ν Μπήϊνα, τ’ Θουδώρα κι τ’ Λιφτιρία.
Ου Γιώρ’ς μέχρι τα ιφιβικάτ’ τα χρόνια έκαμνιν μιρουκάματα στα αμπέλια κι μιτά τουν Αλβανικό τουν πόλιμου, όταν γύρ’σιν σ’ν Κουζάν’ ξικιν’τσιν να δ’λέβ’ στου Αριστουκρατικό ιτότι Ιστιατόριου τ’ «ΑΒΕΡΩΦ» τ’ Κώτσιου τ’ Γκρίμπα, σ’ν αρχή στην λάντσα κι σαν βοηθός σιρβιτόρους αργότιρα.
Ικεί γνουρίσκιν μι τ’ς δυο άλλους σινιταίρους κι μι τουν Τζήκα του Γκρίμπα που διατήρ’σαν τ’ φιλία τ’ς για πάντα.
Ου Μπιλιών’ς ου Γιώρ’ς έκαμιν τρανή φιλία κι μι τουν Μηνά του Καπαρίν’ (το θείο) που είχιν του μαγαζί μι τα μπιλιάρδα σ’ν οικουδουμή «ΠΑΥΛΟΥ» Πλατέα Ελευθερίας.
Ου ίδιους ου Μηνάς γίν’γκιν κι προυξιν’τής στουν Μπιλιών’ που αρραβουνιάσ’κιν κι συνέχεια παντρέφ’κιν τ’ν Καλλιόπ’ μι καταγουγή απ’ τουν Τζιουμά.
Ου Μπιλιών’ς ήταν άτουμου ήριμο, συνιργάσιμο, γιουμάτους καλουσύν’, κι βοήθούσιν πουλλή όλ’νους τους υπαλλήλους. Όλα τα χρόνια είχιν πνεύμα συνιργασίας με τους συνιταίρους, μι τους ιργαζόμινους αλλά ήταν πολύ αγαπητός κι απ’ τ’ς πιλάτες που τ’ς πιριποιούνταν όλα αυτά τα χρόνια στου μαγαζίτ’.
Ου Γιώρ’ς μι τ’ Καλλιόπ’ απόχτσαν δύο αγόρια τουν Γιάνν’ που γιννήθ’κιν του 1950 κι τουν Σάκη Μπιλιών’ του 1953.
Ου Γιάνν’ σπούδασιν κι γίν’γκιν Πολιτκός Υπομηχανικός κ’ ου Σάκης έβγαλιν του μ’κρό κι του τρανό Πολιτιχνίου κι γίν’γκιν Πολιτικός Μηχανικός.
Ου Σάκης ου Μπιλιών’ς παντρέφ’κιν μι τ’ν Αγνή Χατζηδάμου κι απόχ’τσαν τρία αγόρια:
– Τουν Γιώργιου Μπιλιών’ που είνι Μηχ/γος Μηχ/κός.
– Τουν Κώστα Μπιλιών’ που είναι Πολιτικός Μηχ/κός κι
– Τουν Γιάνν’ Μπιλιών’ που σπουδάζ’ Ηλικτρ. Μηχ/κός Ηλικτ/κων Υπολ/στών.
Τόσο τ’ αδέλφια Γιάνν’ς κι Σάκης Μπιλιών’ς όσου κι τα πιδιά τ’ Σάκη είνι άτουμα πουλύ γνουστά στην πόλη μας, μι μιγάλ’ προσφουρά στουν Ορειβατικό κι στουν Κοινονικό Τομέα τ’ς Κουζιάν’ς.
Η φουτουγραφία είνι βγαλμέν’ στου «ΕΡΜΙΟΝΙΟ» του 1955 κι γλέπουμι τουν Γιώρ’ τουν Πατσώνα μι παρέα τ’ να του ρίχν’ ψίχα όξου. Απ’ αριστιρά είνι ου Τάκης ου Σίμηνας υπάλληλους σ’ν Πρόνοια, δίπλα ου Γιώρ’ς ου Ασημόπουλους αχώριστους φίλους κι η καλλιτέχνις είνι η «ΝΤΟΡΑ ΛΙΝΤΑ» ου Κουζιανίτσα, η θυγατέρα τ’ Γιώρ’ τ’ Βιρούλ’.
Κλείνουντας κι του δεύτιρου μέρους μι τα βιογραφικά απ’ τ’ς τρεις συνέτιρ’ απ’ του Ιστιατόριο «ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ», έχουντας μια ολουκληρουμέν’ εικόνα μπουρούμι να κάνουμι μια σούμα θιτική κι να πούμι: Ήταν τρανή κι σουστή η απόφασ’ των τριών για του στήσιμου του μαγαζιού βάσ’ Ιδιουτικού Ιτιρικού μι τ’ν Νουμική μουρφή Ο.Ε. ικείνου τουν κιρό του 1948. Του υψηλό ιπίπιδου οργάνουσης (αριστουκρατικό μαγαζί) το πλήθος υπαλλήλων κ’ ιπαγγιλματιών που έβγαλιν ιτότι που λειτούργισιν κι σαν «Σχουλή Εστίασης», το υψηλού ιπίπεδο συνεργασίας που υπήρξιν μιταξύ των συνεταίρων κι του προυσουπικού, – αφού μέχρι σήμιρα ικφράζουντι μιταξύ τους μι τα καλύτιρα λόϊα – το πλήθος του κόσμου που ιξυπιριτίθ’κιν κι έφαγιν νόστιμα φαγητά όλουν τουν κιρό, οφείλουμι στους τρεις Συνιταίρους πουλλά – πουλλά «ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ» κι ένα «ΤΡΑΝΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» για την κοινουνική τους προυσφουρά για 34 κι πλέον χρόνια σ’ν «ΩΡΑΙΑ ΜΑΣ ΚΟΖΑΝΗ».
Συνεχίζεται μι τα βιογραφικά κ’ ιστουρικά του προυσουπικού.
