Έτσι όπως παίζεται το παιγνίδι γύρω από την Ελλάδα και την περίφημη, υπεσχημένη, μείωση του χρέους , μου θυμίζει εκείνη την παγαποντιά της μυθολογίας των Ιουδαίων, με το κόλπο με το οποίο ο Ιακώβ απέσπασε την ευλογία του τυφλού πατέρα του ως πρωτότοκος –και την περιουσία- ντυμένος με προβιά, ώστε να θυμίζει, στην αφή, τον δασύτριχο αδελφό του: «Η μεν φωνή, φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες, χείρες Ησαύ».
Η μόνη γερμανική φωνή που διατυπώνει μια σαφή πρόταση για την «ρύθμιση» του ελληνικού χρέους είναι η φωνή του Γερμανού επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ. Αλλά, όταν διαβάσεις προσεκτικώς την συγκεκριμένη πρόταση, αντιλαμβάνεσαι ότι «η μεν φωνή, φωνή Κλάους, το πνεύμα, πνεύμα Βόλφγκανγκ». Διότι η ουσία της πρότασης του Κλάους Ρέγκλινγκ δεν είναι τίποτε άλλο από εκείνο που υποστηρίζει εδώ και καιρό ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε: Μερική «ανακούφιση» με παράταση του χρόνου αποπληρωμής (για μια τετραετία, για ορισμένα ομόλογα) και «πάγωμα» κάθε αύξησης των επιτοκίων.
Με το σκεπτικό αυτό, δηλαδή με την παραδοχή ότι μελλοντικώς τα επιτόκια θα αυξηθούν, έκαναν αλχημικούς λογαριασμούς και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, ως το …2060, το κέρδος της Ελλάδας θα είναι μια έμμεση «ελάφρυνση» του χρέους που θα αντιστοιχεί σε 21,8% του ΑΕΠ, ή σε ένα ποσό γύρω στα σαράντα δισεκατομμύρια. Όταν η κόρη μου θα είναι γιαγιά.
Φυσικά, η πρόταση αυτή, δεν έχει καμία σχέση με το αίτημα, όχι μόνον της σημερινής κυβέρνησης, αλλά όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, της εποχής των μνημονίων, για «ουσιαστική μείωση» του ελληνικού χρέους, δηλαδή για «κούρεμα» του οφειλόμενου κεφαλαίου. Ούτε και με όσα ενυπογράφως είχαν υποσχεθεί οι εταίροι μας κατά την υπογραφή του δευτέρου μνημονίου.
Ας είμαστε όμως προετοιμασμένοι για το τι θα ακούσουμε συντόμως και από την ελληνική πλευρά. Διότι αν η σημερινή εξουσία δεν θελήσει να αυτοκτονήσει με πρόωρες εκλογές, ώστε ο Αλέξης να πετάξει την καυτή πατάτα στον Κυριάκο, αντιγράφοντας την τακτική του «Κωστάκη», τελικώς θα μας εμφανίσουν την πρόταση αυτή ως μεγάλη νίκη, ως δικαίωση τους. Και θα μας ζητούν να είμαστε ευχαριστημένοι. Τι είναι, βρε γκρινιάρηδες Έλληνες, πενήντα χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα;
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
