Βρετανικά μαθήματα δημοκρατίας

Τι λαός και αυτοί οι Βρετανοί. Ακούς εκεί, βουλευτές του κυβερνώντος Συντηρητικού Κόμματος να καταψηφίζουν την κυβέρνηση Τζόνσον, και να μη γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα του φιλοκυβερνητικού τύπου με δημοσιεύματα για “αποστάτες”, “πουλημένους”, ή … “γερμανογρεναδιέρους”, κατά το, ευκόλως χρησιμοποιούμενο παρ’ ημίν, “γερμανοτσολιάδες”. Σχεδόν το σύνολο του ημερήσιου βρετανικού τύπου αφιερώνει τα πρωτοσέλιδα του στην δεινή κοινοβουλευτική ήττα του επεισοδιακού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον. Και μόνον μία εφημερίδα, η Daily Express, παρουσιάζει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ως “υποταγή της βουλής στις Βρυξέλλες”.
Είναι αλήθεια αδιαμφισβήτητη ότι η Βρετανία υπήρξε η κοιτίδα του κοινοβουλευτισμού. Το δε κοινοβουλευτικό της σύστημα λειτουργεί αψόγως, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει εκεί, διατυπωμένο σε ένα αυστηρό νομικό πλαίσιο, αυτό που διεθνώς ορίζεται ως “σύνταγμα”. Αλλά υπάρχουν ακόμη και άγραφοι κανόνες, τους οποίους ουδείς διανοείται να περιφρονεί και να ευτελίζει.
Το αληθές νόημα της αρνητικής ψήφου που εισέπραξε ο Μπόρις Τζόνσον, ακόμη και από βουλευτές του κόμματος του, είναι ακριβώς η πρόθεση των βουλευτών να υπερασπισθούν την ανεξαρτησία της Βουλής των Κοινοτήτων. Την κυριαρχία της ως του ανωτάτου οργάνου, στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού συστήματος. Να υπερασπισθούν την λειτουργία του κοινοβουλίου, έναντι των κυβερνητικών μεθοδεύσεων, ακόμη και της δικής τους κυβέρνησης. Της αυθαιρεσίας του Τζόνσον να αναστείλει την λειτουργία της Βουλής για να μην τον …ενοχλεί στην υλοποίηση του σχεδίου του για άτακτη έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ήταν μία γενναία απόφαση. Διότι εκείνοι που έκαναν αυτήν την επιλογή, ως βουλευτές των Συντηρητικών, γνώριζαν τι θα αντιμετωπίσουν. Αυτό δηλαδή που ήδη ανακοίνωσε ο αρχηγός τους κόμματος τους: Τον αποκλεισμό τους από τα ψηφοδέλτια των προσεχών εκλογών. Ζύγισαν το “κόστος” και επέλεξαν να ακολουθήσουν αυτό το οποίο υπαγόρευε η συνείδηση τους και όχι η κομματική πειθαρχία. Να αρνηθούν εμπράκτως την “ενός ανδρός αρχή”, η οποία ισχύει συνήθως στο δικό μας, κοινοβουλευτικό μεν, άλλα κατ’ εξοχήν πρωθυπουργικοκενρικό και γενικώς “αρχηγικό” πολιτικό σύστημα.
Ας βγάλουμε όλοι τα χρήσιμα και για την δίκη μας πραγματικότητα συμπεράσματα. Συνειδητοποιώντας ότι οι κομματικοί σχηματισμοί δεν μπορούν να λειτουργούν μόνο με την λογική του …μαντριού, της αγέλης. Ότι οι βουλευτές οφείλουν να λειτουργούν ως εκπρόσωποι του έθνους και όχι μόνον του κόμματος. Και η συνείδηση τους δεν τελεί …εν αναστολή.