Όποιο κι αν είναι το αρχικό ερέθισμα, είναι αδικαιολόγητος ο κανιβαλισμός. Νισάφι πλέον με όλους αυτούς που εύχονται ψόφους, καρκίνους, αρρώστιες και κρεμάλες σε εκείνους με τους οποίους δεν συμφωνούν.
Περνάμε ως κοινωνία μια πολύ δύσκολη φάση. Κανείς δεν διαφωνεί επ’ αυτού. Χάσαμε τα αβγά και τα πασχάλια και μαζί την υπομονή και την ανθρωπιά μας.
Σε κάθε ανακοίνωση υποψίας ή και βεβαιότητας σκανδάλου, είμαστε έτοιμοι να εκπυρσοκροτήσουμε. Κι όποιον πάρει ο Χάρος. Με τα γαλλικά μας και τις απολυτότητές μας σπεύδουμε να επιτεθούμε.
Όχι, δεν λέω να καταπίνουμε αμάσητα όσα μας προσφέρονται στο πιάτο. Ούτε να τα αφήνουμε να περνούν χωρίς κριτική. Κριτική, όμως, ούτε βρισίδια, ούτε απειλές.
Η αντίδραση θα πρέπει να έχει διαβάθμιση για να έχει κάποιο νόημα. Διαφωνείς με κάποιον; Απάντησέ του τεκμηριωμένα. Σ’ έχει βλάψει κάποιος; Κάνε μήνυση. Σ’ έχει απογοητεύσει κάποιος πολιτικός; Μην τον ξαναψηφίζεις.
Το να γεμίζεις την ψυχή σου και το timeline σου με βρισίδια και απειλές μαρτυρά κάποιου είδους διαταραχή που βρίσκει έτσι εκτόνωση.
Κι επειδή υπάρχουν διάφοροι τρόποι εκτόνωσης, αλλά ταυτόχρονα είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστούν και τα αίτια που οδηγούν σε τέτοιου είδους εξάρσεις, συνιστάται η καταφυγή στους ειδικούς και όχι στα κοινωνικά μέσα.
Ιωάννα
[email protected]
