«Η υπερβολική αγάπη και το πάθος που είχε για την όμορφη Ερατώ, φαίνεται να ήταν η αιτία που όπλισαν το χέρι του 25χρονου συζυγοκτόνου», έγραφαν πριν δύο σχεδόν χρόνια αρκετά sites για την δολοφονία μιας νέας γυναίκας στη Λέσβο.
Συνηθέστερα ο δολοφόνος εμφανίζεται «θολωμένος» από την ζήλια και την υπερβολική αγάπη. Το ερμηνευτικό πλαίσιο παλιό, αλλά σίγουρο, «τη σκότωσε, γιατί την αγαπούσε».
Τα τελευταία χρόνια η φεμινιστική προσέγγιση στο θέμα, με τον όλο και πιο συχνά εμφανιζόμενο όρο γυναικοκτονία, κερδίζει έδαφος. Η ερμηνευτική πλαισίωση αυτής της εκδοχής βρίσκει το αίτιο στην πατριαρχική βία που «θυματοποιεί» τη γυναίκα, ως φύλο.
Η περίπτωση της διαχείρισης της δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδης και εν συνεχεία της δίκης των υπαιτίων ανέδειξε για άλλη μια φορά το πως τα βαθιά ριζωμένα στερεότυπα σε μια κοινωνία εμποδίζουν από την ψύχραιμη κάλυψη και εν τέλει ανάδειξη των γενεσιουργών αιτίων. Αυτές είναι που πρέπει να αντιπαλέψουμε.
Σε κάθε περίπτωση, είτε ως παραγωγοί, είτε ως καταναλωτές δημοσιογραφικού περιεχομένου, οι μεν οφείλουμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ακριβείς στην επιλογή των λέξεων, οι δε όσο το δυνατόν πιο κριτικοί στην πρόσληψη.
Για όλες εκείνες των οποίων οι φωνές δεν ακούγονται
Μοιραστείτε την είδηση
