Οι χαρούμενες πλειοψηφίες και οι σκεπτόμενες μειοψηφίες

Σ’ αυτές τις ευρωεκλογές στην Ελλάδα κέρδισε ο διπολισμός και έχασε η Ευρώπη. Για την ακρίβεια η συζήτηση για τα μείζονα ευρωπαϊκά θέματα. Όπως φαίνεται και πάλι αυτοί που θα μας εκπροσωπήσουν, θα είναι οι δημοφιλείς περσόνες που μπορεί να μην ξέρουν από Ευρώπη, ξέρουν, όμως, απο image making. Κέρδισε, βέβαια, και ο τηλεοπτικός Μεσσίας, ο τηλεκήρυκας, όπως είχε κάνει το 2015 ο Λεβέντης. Έχασε, ευτυχώς, η Χρυσή Αυγή.
Στην Ευρώπη πάλι κέρδισε η ακροδεξιά, αλλά και οι Πράσινοι. Κέρδισε και η συμμετοχή που ήταν ελαφρώς μεγαλύτερη.
Οι εκλογικές αναμετρήσεις είναι πάντα μια αφορμή για να μετρηθούν δυνάμεις, αλλά και να δούμε πόσοι και ποιοι έχουν κοινά μαζί μας. Αν ανήκουμε στις γενναίες μειοψηφίες ή στις δυναμικές πλειοψηφίες. Πολλές φορές μας εκπλήσσει το πως ψηφίζουν οι γύρω μας και μάλιστα θυμώνουμε μαζί τους. Ίσως και με τον ευατό μας που δεν έμαθε να εκτιμά σωστά τις καταστάσεις.
Κάποιοι είναι συνεπείς στην ιδεολογία τους. Κάποιοι είναι συνεπείς στο να επιλέγουν το συμφέρον τους. Κάποιοι πάλι είναι συνεπείς στο να αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες και ψάχνουν μονίμως στους επόμενους αυτούς που θα τους σώσουν απο τους προηγούμενους. Τι γίνεται, όμως, όταν οι επόμενοι είναι οι προηγούμενοι των τωρινών και διαιωνίζεται έτσι ένας φαύλος κύκλος;