Τα λουλούδια στις γλάστρες

Κυκλοφορεί ένα βιντεάκι με τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ να ραίνει με λουλούδια -αρκετά να στολίσουν πενήντα επιταφίους- την τραγουδίστρια Πάολα, μετά την κατάκτηση του κυπέλλου απο την ομάδα του.
Μόλις το είδα ήρθαν εικόνες στο μυαλό μου, όπως το σπάσιμο πύργων απο πιάτα στα πόδια, αλλά ενίοτε και στα κεφάλια τραγουδιστών, που έβγαζαν κάπως έτσι το μεροκάματο του τρόμου.
Το βίντεο αυτό και άλλα παρόμοια με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, απεικονίζουν σε όλο της το μέγεθος την κατάντια μας και την αποτυχία μας να ξεπεράσουμε ως κοινωνία τον κακό μας εαυτό.
Το πρόβλημα μας δεν είναι τα μπουζούκια, αλλά η αισθητική σκυλάδικου που δεν μπορούμε να αφήσουμε πίσω. Η αίσθηση του παραγοντισμού που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του μεσόκοπου με την πουράκλα στο στόμα που αδειάζει τα πανέρια στα πόδια του πρώτου ονόματος της πίστας.
Ε, λοιπόν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, τη χαρά έτσι θα τη βιώνουμε συλλογικά. Κι επειδή ο τρόπος που εκφράζεται κανείς στη μεγάλη χαρά και στο μεγάλο πόνο, λέει πολλά για την κουλτούρα του, είναι προφανές ότι μέρος της δικής μας συλλογικής έκφρασης της χαράς εξακολουθεί να περικλείεται στα όρια του σκυλάδικου, να έχει τη μυρωδιά του τσιγάρου και να λικνίζεται στον ήχο του τσιφτετελιού.
Ιωάννα