Με αφορμή δύο διαφορετικές αναφορές στο σημερινό φύλλο, μια για την μη παράταση της θητείας του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔηΠε Θεάτρου Κοζάνης Λευτέρη Γιοβανίδη και μια για την καλή δουλειά του αρχιμουσικού της «Πανδώρας» Ν. Χρυσοχόου, μου δημιουργήθηκαν οι παρακάτω σκέψεις:
Πρώτη σκέψη. Είναι εντελώς άδικο τα πρόσωπα του πολιτισμού να συνδέονται με τις πολιτικές αρχές, οι οποίες τα επέλεξαν. Όταν κάποιος κάνει καλά τη δουλειά του στον χώρο της τέχνης του, πρέπει να διατηρείται στη θέση του γι’ αυτόν και μόνο το λόγο. Είναι μεγάλο λάθος να «πιστώνεται» στην πολιτική αρχή που τον επέλεξε και εν τέλει να «χρεώνεται» ο ίδιος το ταμείο.
Δεύτερη σκέψη. Η κάθε μορφής τέχνη είναι μια σπουδαία υπόθεση που ανήκει μεν σε όλους, αλλά μπορεί να βρεθεί στην πρωτοπορία με τους κατάλληλους ανθρώπους στο τιμόνι. Στη συζήτηση αυτή δεν χωρούν ερασιτεχνισμοί και τοπικισμοί. Χρειάζονται επαγγελματίες και γενικώς άνθρωποι που ξέρουν τη δουλειά τους και σ΄αυτή τη λογική δεν μπορούν να γίνονται εκπτώσεις που υπαγορεύονται από συναισθηματικά ή κριτήρια εντοπιότητας.
Τρίτη σκέψη. Η καλή δουλειά φαίνεται και καταφέρνει να βγάζει έναν οργανισμό από την αφάνεια, να του δίνει υπόσταση και κυρίως μέλλον.
Επομένως, τα κριτήρια επιλογής κάθε φορά οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη την καλλιτεχνική ποιότητα, την πρωτοπορία, αλλά και την εξωστρέφεια και να μην εκπέμπουν αυτοαναφορικότητα.
Τα πρόσωπα του πολιτισμού και η επιλογή τους
Μοιραστείτε την είδηση
