Πάμε και γυρνάμε για να καταλήξουμε ότι στο επίκεντρο κάθε συζήτησης βρίσκεται το θέμα της ανάληψης ατομικής ευθύνης, όσο και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς.
Για το μεν θέμα της ανάληψης ευθύνης είναι προφανές ότι αν ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο δεν αναρωτηθεί σχετικά με το πώς μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση των συνθηκών της ζωής του, κανείς άλλο δεν θα το κάνει γι’ αυτόν.
Το θέμα, όμως, της εμπιστοσύνης στους θεσμούς είναι πιο σύνθετο, ακριβώς γιατί ακουμπά σε μια συνεργασία όλων των δυνάμεων της κοινωνίας. Πώς να εμπιστευτεί κάποιος το κράτος και τη δημόσια διοίκησή του την ώρα που αυτή αποτυγχάνει διαρκώς να είναι συνεπής και να δημιουργήσει κατ’ επέκταση συνθήκες ασφάλειας στους πολίτες;
Με την απουσία της ανάληψης ατομικής ευθύνης και την έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, το σύστημα έφτασε εδώ που έφτασε.
Ο καθένας μεμονωμένα, αλλά και μέσα απο τις συνεργασίες των πολιτών μπορεί σε ένα πρώτο επίπεδο να παίξει ρόλο στην καλλιέργεια της κουλτούρας της ανάληψης ατομικής ευθύνης.
Για τις αλλαγές, όμως, σε θεσμικό επίπεδο, κύρια ευθύνη έχει η πολιτική εξουσία που πρέπει να δημιουργήσει εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες που θα δώσουν στους θεσμούς τη σταθερότητα που είναι απαραίτητη για την εξέλιξή τους.
Ιωάννα
[email protected]
