Η αίσθηση της παγκοσμιοποίησης

Διαβάζοντας σήμερα το περιοδικό New Yorker, συνειδητοποίησα για μια ακόμη φορά τις τελευταίες ημέρες, τι πραγματικά σημαίνει παγκοσμιοποίηση.
Να διαβάζεις δηλαδή ένα άρθρο που είναι γραμμένο για την Καλιφόρνια και τη Νέα Υόρκη και να σε αφορά άμεσα.
Το εν λόγω άρθρο είχε ως τίτλο “Κοινωνική αποστασιοποίηση, η νέα εκδοχή αλληλεγγύης” και αναφερόταν στα όσα ζούμε εδώ και δύο μήνες τώρα οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη.
Κοινές αγωνίες και προβληματισμοί, κοινοί φόβοι και προσδοκίες, υπό τη σκιά ενός ιού που έβαλε λουκέτο σε τεράστιες επιχειρήσεις, κλειδαμπάρωσε εκατομμύρια ανθρώπους στα σπίτια τους, καθήλωσε χιλιάδες αεροσκάφη κι έκλεισε με μοναδική ευκολία τα σύνορά μας.
Βρεθήκαμε όλοι να ζούμε το ίδιο σκηνικό, από άκρη σε άκρη αυτού της γης και να βιώνουμε πραγματικά την έννοια του παγκόσμιου χωριού.
Αν παγκόσμιο χωριό δεν είναι το να καταλαβαίνεις απόλυτα το τι περνάει ο συνάνθρωπος σου στην Ασία ή στην Αυστραλία, τότε τι είναι;