Πως λέγεται αυτό που κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο; Πως λέγεται αυτό που λέμε στους άλλους τελικά μόνο αυτό που θέλουν να ακούσουν;
Ε, κάπως έτσι αντέδρασε το περιφερειακό συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας στην προχθεσινή συζήτηση για το προσφυγικό. Στρουθοκαμηλίζοντας και λαϊκίζοντας.
Χάνοντας πολύτιμο χρόνο σε μια μαραθώνια συνεδρίαση, το μεγαλύτερο μέρος -με εξαιρέσεις φυσικά- της τοπικής αυτοδιοίκησης α’ και β’ βαθμού πέρασε κάτω από τον πήχυ. Οι βασικοί λόγοι ήταν τρεις:
Πρώτον, απέτυχε να κρατήσει ένα επίπεδο στο δημόσιο διάλογο. Απαράδεκτες εκφράσεις, φοβικά σύνδρομα κι ένα κάρο ανοησίες ακούστηκαν από ανθρώπους που οφείλουν να διαχειρίζονται τα δημόσια πράγματα με ψυχραιμία, συνέπεια στα γεγονότα και ορθολογισμό.
Δεύτερον, δεν κατάφερε να θέσει το δικό της πλαίσιο προς την κυβέρνηση, κερδίζοντας τις εντυπώσεις και το πλεονέκτημα των κινήσεων. Πετώντας το «μπαλάκι» ο ένας στον άλλο, χάνουμε όλοι πολύτιμο χρόνο, κι όταν θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, θα έχουμε ήδη μείνει πίσω.
Τρίτον, απέτυχε να λειτουργήσει δίνοντας το παράδειγμα για την τοπική κοινωνία που λογικό είναι ότι και αγνοεί και φοβάται.
Έτσι λειτούργησε κατά το προσφιλές. Μετατρέποντας το θεσμικό όργανο σε ένα ωραιότατο group session.
Ιωάννα
