Κινδυνεύοντας να γίνω κουραστική, θα επανέλθω στο θέμα των διαδικασιών. Στη σημασία του έχουμε αναφερθεί πολλές φορές και μάλιστα πρόσφατα, κάνοντας μάλιστα ιδιαίτερη μνεία στα μαθήματα που μας δίνει η διαχείριση κρίσεων στον τομέα της αεροπορίας.
Φαίνεται, όμως, ότι ακόμα και για τους βασικούς διαχειριστές πρωτοφανών κρίσεων, όπως η πανδημία, οι διαδικασίες μπορούν να παραμεριστούν, να παραβλεφθούν.
Πως αλλιώς να εξηγήσει κάποιος το γεγονός ότι τόσο καιρό κρούσματα δεν δηλώνονταν από κάποιο εργαστήριο και ξαφνικά μπήκαν στο σύστημα μαζεμένα;
Δεν υπάρχει στη διαδικασία αυτή κάποιο κουτάκι, εφόσον υπάρχει προφανώς πιστοποίηση, το οποίο θα πρέπει να τσεκάρει κάποιος για να την ολοκληρώσει; Ή ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει;
Και ναι, μπορούμε να δεχθούμε το ανθρώπινο λάθος. Αυτό που δεν μπορούμε να δεχθούμε είναι το “ξέπλυμα” του λάθους εν γνώσει το ΕΟΔΥ, ο οποίος, εφόσον το εντόπισε, όφειλε να πάρει τα μέτρα και προχωρήσει σε ανάλογες ενέργειες.
Μοιραστείτε την είδηση