Η πρόταση του Βασίλη Κικίλια να δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα ονόματα, των άνω των διακοσίων «παιδόφιλων», που έχουν βρεθεί να εμπλέκονται στην υπόθεση της βάρβαρης ανθρωποφαγίας σε βάρος του δωδεκάχρονου κοριτσιού από τον Κολωνό, έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις. Κυρίως ως προς το αν είναι νόμιμο και ηθικό να διαπομπεύεται κάποιος πριν αποδειχθεί, δικαστικώς, η ενοχή του. Αλλά, εδω, μιλάμε πρωτίστως για την προστασία των παιδιών. Και είναι αρκετό να έχουν βρεθεί, στους υπολογιστές κάποιων, φωνογραφίες και βίντεο παιδικής πορνογραφίας, για να δοθούν στην δημοσιότητα και τα ονόματα και οι φωτογραφίες τους.
Διάβαζα, προ πενταετίας, μια είδηση για έναν ομογενή εκπαιδευτικό, τον Γ. Ηλιάκη, που βρίσκεται στην φυλακή, στην Αυστραλία, γιατί βρέθηκε να έχει στην κατοχή του μεγάλες ποσότητες υλικού παιδικής πορνογραφίας. Και βεβαίως οι αρχές έδωσαν, αμέσως, όλα τα στοιχεία του στη δημοσιότητα. Και έτσι πήραν το θάρρος κάποια παιδιά και οι γονείς τους να καταγγείλουν και άλλες, παρόμοιες, δραστηριότητες του.
Εδώ, δυστυχώς, τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Κάποιοι λειτουργούν ως φανατικοί μουλάδες και μουτζαχεντίν υπέρ της νέας θεότητας που λέγεται «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα». Με αποτέλεσμα να μένουν στο απυρόβλητο, όσο χρόνο τους χρειάζεται για να οργανώσουν την συνήθως ακριβοπληρωμένη άμυνα τους, με δικηγόρους πολυτελείας, όλοι οι μεγάλοι κλέφτες. Όλα τα λαμόγια. Ακόμη και οι βιαστές και οι «παιδόφιλοι».
Εδω, η κατοχή πορνογραφικού υλικού με ανήλικα παιδιά, ακόμη και βρέφη, θεωρείται έγκλημα ήσσονος σημασίας. Ενώ η κοινή λογική επιβάλλει να σκεφτόμαστε ότι αυτός ο ανώμαλος που ηδονίζεται «παίρνοντας μάτι» την σεξουαλικη κακοποίηση βρεφών, νηπίων και παιδιών, ανεξαρτήτως φύλλου, το πιθανότερο είναι κάπου ήδη να έχει «απλώσει το χέρι του». Είτε κάτι να σκαρώνει, κάτι να σχεδιάζει.
Οι διατάξεις και οι πρόνοιες για την προστασία των προσωπικών δεδομένων διατυπώθηκαν, παγκοσμίως, από τους εμπνευστές τους, για να προστατεύουν τους πολίτες από τις καταχρήσεις των εξουσιών. Περιλαμβανομένης βεβαίως και της «τετάρτης εξουσίας». Η οποία από μόνη της, στα χέρια «δημοσιογράφων» και μέσων της κλειδαρότρυπας, ενίοτε σκοτώνει. Καταστρέφει ζωές. Δεν θεσπίσθηκαν για να καλύπτουν με πέπλο υπερπροστασίας κάθε είδους εγκληματίες και λαμόγια.
Να λείπουν, λοιπόν, τα κροκοδείλια δάκρυα υπέρ των «δικαιωμάτων» αυτών των τεράτων.
