Ξεκινάει κάποιος, που δεν βρήκε πέντε αράδες να γράψει τόσα χρόνια για την πόλη του, και γράφει 540 λέξεις, γιατί του βεβαίωσαν πρόστιμο έξω από την Αίθουσα Τέχνης, όπου είχε παρανόμως παρκάρει σε πεζόδρομο.
Η αιτιολογία που προβάλει για την αγανάκτησή του που τον οδήγησε να γράψει την μακροσκελέστατη επιστολή, με την οποία τα… σέρνει για τα καλά στο Δήμο, είναι λίαν επιεικώς απαράδεκτη. Επειδή λέει η μέρα ήταν γιορτινή και όλοι είχαν θετικά συναισθήματα, βγαίνοντας από μια κατά κοινή ομολογία ωραία συναυλία και οι πεζόδρομοι ήταν έρημοι, κακώς τους βεβαιώθηκαν οι παραβάσεις.
Και ύστερα ξεκινά ένας συλλογισμός του παραλόγου για διάφορα σοβαρά μεν προβλήματα της πόλης, τα οποία, ωστόσο, ουδόλως σχετίζονται με το θέμα.
Μα, είμαστε καθόλου με τα καλά μας; Είναι δυνατόν άνθρωποι που έχουν ασκήσει εξουσία και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο, άνθρωποι που τους έχει εμπιστευτεί ο κόσμος με την ψήφο του πολλάκις, να κάνουν τέτοιου είδους μικροπολιτική; Έχουν ακούσει ποτέ περί σχέσεων αιτιώδους συνάφειας;
Να ασκήσουμε κριτική -και το κάνουμε καθημερινά- στη Δημοτική Αρχή για θέματα στα οποία ευθύνεται, αλλά όχι και γιατί βεβαιώνονται πρόστιμα για σαφείς παραβάσεις. Εν τέλει, μάλιστα, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν καν η Δημοτική Αστυνομία που επέβαλε το πρόστιμο, αλλά η Τροχαία. Άλλα αντ’ άλλα, δηλαδή.
