Γράφει ο Κωνσταντίνος Σιαμπανόπουλος
Πώς γίνεται μία ολόκληρη κοινωνία να ανεχθεί να πληρώσει το πρόστιμο της ΕΕ για τη διαχείριση του ΟΠΕΚΕΠΕ, που προέκυψε από αμέλεια συγκεκριμένων ανθρώπων, τους οποίους τους ψηφίσαμε γιατί δήλωναν οι πιο υπεύθυνοι και οι πιο αρμόδιοι για να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις;
Ως πότε η ευθύνη θα είναι ανύπαρκτη έννοια για τα κυβερνώντα κόμματα και θα μετατρέπεται σε καραμέλα στα ίδια χείλη όταν βρίσκονται στα απέναντι έδρανα; Ως πότε θα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι οποιαδήποτε αυτοκριτική οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις ζωές μας; Γιατί αγνοούν συνεχώς ότι η ικανότητα μας να ασκούμε αυτοκριτική είναι και αυτό που τελικά μας πάει μπροστά ως κοινωνία;
Μήπως η πολιτική έχει καταντήσει ένα παιχνίδι εντυπώσεων όπου όποιος χαμογελάει καλύτερα και δηλώνει πιο ικανός να μαζέψει ψηφαλάκια είναι και αυτός που διαχειρίζεται στο τέλος τις ζωές μας; Από πότε κριτήριο έγιναν αυτές οι ‘’αρετές’’ και όχι η ικανότητα και ο χαρακτήρας;
Αφού λοιπόν δεν μπορούν να πάρουν εκείνοι την ευθύνη, θα την πάρω εγώ!
Φταίω εγώ λοιπόν που τον Ιούλιο του 2019 και τον Ιούνιο του 2023 πήγα και επέλεξα με την ψήφο μου το σημερινό κόμμα για να αποφασίζει για εμένα.
Πήγα και επέλεξα αντιπροσώπους που ανήκουν στο κόμμα της ΝΔ για να ΜΕ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ μέσα στο κοινοβούλιο!
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν σήμερα μου λένε ότι πρέπει να πληρώσω για παραλείψεις των ΔΙΚΩΝ τους. Και αναρωτιέμαι εγώ ο αφελής, δεν είμαι και εγώ δικός τους; Ποιος τους ψήφισε για να είναι εκεί σήμερα, ο Αυγενάκης, ο Βορίδης ή ο Τσιάρας;
Αλλά ξέρω πως την πάτησα, γιατί εγώ μπορώ και κάνω ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ. Πίστεψα ότι ήταν οι πιο ικανοί να διαχειριστούν θέματα που με απασχολούσαν άμεσα, όπως ήταν η ανάπτυξη και η οικονομία, πίστεψα ότι ήταν οι πιο καλά ενημερωμένοι πάνω στα ζητήματα που καίνε την κοινωνία μας, και ότι είχαν τα ‘’βαρύτερα’’ βιογραφικά. Αλλά φταίει και ο ΣΥΡΙΖΑ, που έριξε τόσο χαμηλά τον πήχη, που τους έκανε να μοιάζουν ως η μόνη «σοβαρή» επιλογή.
Ίσως όμως τελικά αυτό να είναι και το νόημα της σύγχρονης πολιτικής: να περιγράφεις σήμερα τι θα γίνει αύριο και αύριο να εξηγείς γιατί δεν έγινε.
Αν αυτή είναι η «πολιτική ικανότητα» που αναζητούσαμε, τότε πράγματι, τους βρήκαμε τους κατάλληλους. Μόνο που αυτό το ταλέντο δεν χτίζει μέλλον – απλώς ανακυκλώνει αποτυχίες.
Όλοι λοιπόν έχουμε τις ευθύνες μας, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο.
Αυτός που θα πληρώσει όμως θα είμαι ΕΓΩ!
