Η Ομάδα Συμπαράστασης διοργανώνει εκδήλωση μνήμης και διεκδίκησης την Κυριακή 23 Νοεμβρίου
Η Ομάδα Συμπαράστασης Κοζάνης για το Έγκλημα στα Τέμπη διοργανώνει την Κυριακή 23 Νοεμβρίου, στις 12:00, στην Αίθουσα Τέχνης Κοζάνης, εκδήλωση – ανοιχτή συζήτηση αφιερωμένη στη διεκδίκηση δικαιοσύνης για την τραγωδία που συγκλόνισε τη χώρα. Στόχος της πρωτοβουλίας είναι να μείνει ζωντανό το συλλογικό αίτημα για αλήθεια, λογοδοσία και ουσιαστική προστασία της ανθρώπινης ζωής, σε μια περίοδο όπου οι ευθύνες θολώνουν και οι φωνές των πληγέντων δοκιμάζονται από την κόπωση και την απογοήτευση.
Στο πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλαμβάνονται ομιλίες συγγενών θυμάτων, της Ρούλας Τζοβάρα, της Σμαρώς Οίκου, του Πάνου Ρούτσι και της Μαρίας Καρυστιανού, που θα μιλήσουν για την εμπειρία, την οργή και την επιμονή ενός αγώνα που παραμένει ανοιχτός. Παράλληλα, θα παρουσιαστούν καλλιτεχνικές παρεμβάσεις που γεννήθηκαν μέσα από το τραύμα και την ανάγκη έκφρασης της κοινωνίας για μια τόσο βαθιά πληγή.
Θα ακουστεί το τραγούδι «Πάρε με όταν φτάσεις» σε στίχους Γιώργου Λεκάκη και μουσική Μανώλη Χατζημανώλη, από τη Μικτή Χορωδία του Μορφωτικού Ομίλου Βελβεντού και μουσικούς του Νέου Ωδείου Κοζάνης (Music Art), υπό τη διεύθυνση του ίδιου. Θα παρουσιαστούν τα ποιήματα «Οι αθώοι των συρμών» του Γιώργου Δελιόπουλου, «Αμίλητο θεριό» του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου και «Έφτασες;» των μαθητριών Αναστασίας Γούλιου και Θεοδώρας Κωστογλίδου από το περιοδικό «Όνειρα ψυχών», καθώς και το βίντεο «Το χρονικό του εγκλήματος» του Νίκου Βουλουδάκη.
Στον χώρο θα φιλοξενηθεί και έκθεση ζωγραφικής μαθητών του 9ου και 12ου Δημοτικού Σχολείου Κοζάνης, ως μια μικρή κοινότητα μνήμης και διαμαρτυρίας που υπενθυμίζει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αντιλαμβάνονται το βάρος της συλλογικής αδικίας.
Τον συντονισμό της εκδήλωσης θα έχει η Παναγιώτα Ζαγάρα, ενώ το κείμενο της Ομάδας Συμπαράστασης θα διαβάσει η Ουρανία Γαβριηλίδου.
Η Ομάδα Συμπαράστασης υπογραμμίζει ότι η παρουσία του κόσμου είναι κρίσιμη, καθώς η διεκδίκηση δικαιοσύνης για τα Τέμπη δεν αποτελεί μόνο υπόθεση των οικογενειών των θυμάτων, αλλά ζήτημα δημοκρατίας, αξιοπρέπειας και συλλογικής ευθύνης.
