«Καλοί τρόποι είναι η συμφιλίωση της μεγάλης ιδέας που έχουμε για τον εαυτό μας με τη μικρή ιδέα που έχουμε για τους άλλους». Η φράση αυτή ανήκει στον Mark Twain, Αμερικανό συγγραφέα και αποτυπώνει πολύ παραστατικά τη σημερινή πραγματικότητα.
Η ευγένεια σπανίζει στις μέρες μας. Η πραγματική ευγένεια. Αυτή που αποτελεί στοιχείο του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Όχι η ψεύτικη, αυτή του «θεαθήναι».
Οι ανάγκες για επιβίωση και προσωπική ανέλιξη, σε συνδυασμό με την υπερβολική αστικοποίηση και την τεχνολογική έξαρση, μεταμόρφωσαν τους ανθρώπους σε ρομπότ, σε αναίσθητα όντα, που κυνηγούν το άπιαστο όνειρο. Ένα καλύτερο αύριο που δεν θα το ζήσουν ποτέ, γιατί απλά οι άνθρωποι ποτέ δεν ικανοποιούνται, συνεχώς θέλουν αυτό το κάτι παραπάνω.
Ποια είναι η κατάσταση σήμερα; Οι άνθρωποι βιάζονται συνεχώς. Τρέχουν να προλάβουν. Ο χρόνος ποτέ δεν είναι αρκετός. Όσο πολύτιμος κι αν είναι, ξοδεύεται πολλές φορές εκεί που δεν πρέπει. Επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις, έξοδα, διάφορες απαιτήσεις, προσωπικές ανάγκες, γεμίζουν την καθημερινή ατζέντα, η οποία πολύ συχνά ξεχειλίζει. Κι όταν η μέρα φεύγει, συνειδητοποιείς ότι κάτι ξέχασες, κάτι δεν πρόλαβες να κάνεις, ο χρόνος της μέρας δεν σου έφτασε, με την κούραση να σε έχει καταβάλει σωματικά και ψυχικά.
Το άγχος δυστυχώς έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά μας. Οι άνθρωποι γίνονται αγενείς πάνω στη βιασύνη τους να προλάβουν και να τα κάνουν όλα σωστά, πατούν επί πτωμάτων πολλές φορές, προσβάλλουν, εκφράζονται απότομα, συμπεριφέρονται άσχημα. Ξεσπούν με λάθος τρόπο, παρασυρόμενοι από τον οίστρο της τελειομανίας.
Ξεχνούν τους τρόπους τους, ξεχνούν τι σημαίνει ευγένεια, καλοσύνη στη συμπεριφορά.
Ναι είναι γεγονός. Όσο κι αν δεν μας αρέσει να το ακούμε. Η ευγένεια έχει χαθεί στις μέρες μας. Στη θέση της συναντάμε τον ατομικισμό, το συμφέρον και την αγένεια, συμπεριφορές που κάνουν την ευγένεια να φαίνεται ως μειονέκτημα, ως αδύνατο σημείο ενός ανθρώπου.
Κοιτάς γύρω σου και αναζητάς αυτόν τον ευγενικό άνθρωπο που θα σου πει καλημέρα με όλη τη σημασία της λέξης. Αυτόν που θα σε ρωτήσει «τι κάνεις» και θα περιμένει απάντηση, γιατί τον ενδιαφέρει. Αυτόν που θα επιδιώξει την παρέα σου, τη συντροφιά σου, την κουβέντα σου, γιατί καταλαβαίνει ότι σου αρέσει, ότι το χρειάζεσαι. Αυτόν που θα σου παραχωρήσει τη θέση του γιατί βλέπει ότι εσύ την έχεις μεγαλύτερη ανάγκη. Αυτόν που θα απλώσει το χέρι του να σε κρατήσει για να μην πέσεις. Αυτόν που θα σου δείξει το σωστό δρόμο όταν έχεις χάσει τον προσανατολισμό σου. Αυτόν που θα σε βοηθήσει χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Αυτόν που θα σου χαμογελάσει χωρίς ιδιαίτερο λόγο και θα σε κάνει να χαμογελάσεις κι εσύ. Αυτόν που θα σου ανοίξει την πόρτα να περάσεις. Αυτόν που θα χρησιμοποιήσει τον πληθυντικό ευγενείας ως δείγμα σεβασμού . Απλές πράξεις, γεμάτες ευγένεια και καλοσύνη, χωρίς συμφέρον, χωρίς σκοπιμότητες.
Οι ευγενικοί άνθρωποι εμπνέουν σεβασμό και εκπέμπουν καλοσύνη. Ξεχωρίζουν, γιατί η ευγένεια πηγάζει εσωτερικά από κάθε άνθρωπο, αποτελεί στάση ζωής. Φαίνεται στη συμπεριφορά, στον τρόπο έκφρασης.
Στην εποχή του ΕΓΩ, όμως, η ευγένεια δεν χωρά. Γιατί η ευγένεια θέλει το ΕΜΕΙΣ. Και το ΕΜΕΙΣ είναι δύσκολο σήμερα. Θέλει προσπάθεια και οι άνθρωποι δεν δείχνουν πρόθυμοι να το κάνουν. Ίσως θα πρέπει να το συνηθίσουμε. Ίσως, όμως, θα πρέπει να συνεχίσουμε να αναζητούμε αυτούς τους ευγενικούς ανθρώπους που επιλέγουν να κάνουν την διαφορά.
