Ο μαυραγοριτισμός ειναι από τις πιο βρόμικες λειτουργίες του θηρίου που λέγεται “άνθρωπος”. Και κτυπά, πρωτίστως, τους πιο αδύναμους, εκείνους που “τα φέρνουν τσίμα-τσίμα”, με έναν χαμηλό μισθό ή μια αντίστοιχη σύνταξη. Αλλά προοδευτικώς απειλεί και την μεσαία τάξη.
Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, οι Έλληνες μαυραγορίτες άναβαν κεριά στις εκκλησίες και έκαναν την προσευχή τους να αντέξει στην επίθεση των βρετανικών δυνάμεων,στην Αφρική ο Γιοχάνες Ρόμελ, στρατάρχης της Ναζιστικής Γερμανίας, ο οποίος είχε επιτύχει θεαματικές νίκες, ως διοικητής του Αφρικανικού Σώματος των Ναζί. Διότι, όσο άντεχε εκείνος, τόσο ανέβαζαν τις τιμές των αγαθών στην μαύρη αγορά. Διό και έχει μείνει στην ιστορία η φράση την οποία ανέπεμπαν στους ουρανούς οι απανταχού μαυραγορίτες: “Βάστα Ρόμελ”.
Τώρα το “ρεύμα” του μαυραγοριτισμού μόλις έχει ξεκινήσει. Αλλά απλώνεται από μέρα σε μέρα σε όλο και περισσότερα προϊόντα. Με τις ετικέτες των τιμών, στα ράφια πολλών υπεραγορών, αλλά και μικρότερων καταστημάτων, να αλλάζουν σε εικοσιτετράωρη βάση. Με τρόπο που προκαλεί και την νοημοσύνη και την οργή των καταναλωτών. Διότι δεν ακριβαίνουν μόνον προϊόντα που προέρχονται από την Ρωσία και την Ουκρανία. Αλλά όλα τα καθημερινά αγαθά. Και όχι μόνον αυτά που εισάγονται τώρα στην χώρα, οπότε έχουν κάποια δικαιολογία ότι, λόγω της ανόδου της τιμής του πετρελαίου έχουν ακριβύνει τα μεταφορικά. Αλλά και οι τεράστιες ποσότητες που είχαν στις αποθήκες τους από προηγούμενες εισαγωγές.
Ενδεικτικώς σημειώνω, από τα ηλεκτρονικά μηνύματα των αναγνωστών της στήλης, τις καταγγελίες για αυξήσεις σε προϊόντα όπως ο καφές και η ζάχαρη, που δεν παράγονται βεβαίως στις ρώσικες στέπες, ούτε στις ουκρανικές πεδιάδες. Έρχονται, κυρίως, από την Λατινική Αμερική και δευτερευόντως από την Αφρική. Αλλά, αφού βρήκανε παπά, ε, ευκαιρία να θάψουν και μερικούς ζωντανούς.
Τότε, όσοι πλούτιζαν από την αισχροκέρδεια, αναφωνούσαν “βάστα Ρόμελ”. Τώρα προσεύχονται να βαστάξει όσο γίνεται η παραφροσύνη του νεοτσάρου Πούτιν. Να συνεχίσει να καταστρέφει την Ουκρανία, ώστε να γίνουν είδη πολυτελείας το σιτάρι και το αλεύρι, το ηλιέλαιο και άλλα ταπεινά, ως τώρα, προϊόντα. Να μας τα προσφέρουν σε τιμές …κοσμηματοπωλείου.
Δεν περιμένουμε ότι δεν θα υπάρξουν αυξήσεις τιμών. Και δεν ειναι όλες …μαυραγορίτικες. Περιμένουμε όμως κ. Πρόεδρε, αποτελεσματικούς μηχανισμούς εντοπισμού και καταδίκης των κρουσμάτων μαύρης αγοράς.
