Μία από τις μάστιγες της εποχής μας είναι αναμφίβολα η ακρίβεια. Ιδίως στα προϊόντα διατροφής. Στα τρόφιμα, οι τιμές δεν προλαβαίνουν να σταθεροποιηθούν σε κάποιο επίπεδο και… “πριν αλέκτορα φωνήσαι…” πολλάκις απαρνούνται τις αμέσως προηγούμενες (χαμηλότερες). Έτσι, ανεξέλεγκτα… “τραβούν την ανηφόρα…”, χωρίς να εμφανίζεται… “οροφή”, ενώ οι καταναλωτές, σε απόγνωση, αναρωτιώνται πως θα αντιμετωπίσουν τις τρέχουσες ανάγκες του μηνός, όταν οι μεν τιμές καθημερινώς ανεβαίνουν, λες και θέλουν να… “σκαρφαλώσουν” στην κορυφή του… Ολύμπου, οι δε αποδοχές τους (μισθοί, συντάξεις κ.α.) παραμένουν καθηλωμένες μακροχρόνια, λες και έχουν πάθει… παράλυση!…
Ο λόγος δεν γίνεται για προϊόντα, εισαγόμενα, αλλά για εκείνα τα οποία παράγονται στην ημεδαπή και για τα οποία – σε παλαιότερες εποχές – όχι απλώς υπήρχε επάρκεια στις επιχώριες αγορές, αλλά ήσαν και εξαγώγιμα, ενισχύοντας την εθνική οικονομία (λάδι, σιτάρι, καπνά, ζάχαρη, φρούτα, λαχανικά κ.α.), ενώ σήμερα, το λάδι λ.χ., που παράγεται σε όλα σχεδόν τα διαμερίσματα της Χώρας μας – τα τελευταία χρόνια, ακόμη και στον Τετράλοφο και στα Ίμερα της Κοζάνης και μάλιστα σε άριστη ποιότητα, βραβευμένο από τα αρμόδια κρατικά εργαστήρια!… – έγινε ένα από τα προϊόντα που δεν είναι πλέον προσιτά στα βαλάντια των νοικοκυριών της μεσαίας τάξης!…
Είναι αδιανόητο, ένα από τα βασικά προϊόντα της διατροφής του Έλληνα – από αρχαιοτάτων μάλιστα χρόνων – να καθίσταται ολοένα και πιο απρόσιτο από το καθημερινό μας τραπέζι, καθώς η τιμή του μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα υπερδιπλασιάσθηκε (ήδη το λίτρο στα σούπερ μάρκετ… “ερωτοτροπεί” με τα 15 ευρώ) και έπεται η συνέχεια, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα.
Εν τω μεταξύ, οι μεσάζοντες αλωνίζουν στην κυριολεξία, η αισχροκέρδεια “πάει σύννεφο” και ο πολίτης… “βαδίζει και παραμιλά…”, χωρίς να μπορεί να αντιπαρατεθεί σ’ αυτό το σύστημα, διότι – λέει- ισχύει το σύστημα του “ελεύθερου ανταγωνισμού”, με το οποίο οι πολυεθνικές εταιρείες και τα μονοπώλια, καθορίζουν τις τιμές, παίρνοντας “το ελεύθερο” από τις… Βρυξέλλες, τους Γερμανούς και τους ισχυρούς της Ευρώπης.
Όμως, όταν πρόκειται για τις Χώρες τους, οι ισχυροί της Ευρώπης, είναι οι πρώτοι – αναλόγως με τα συμφέροντά τους – που παραβαίνουν τις ισχύουσες Ευρωπαϊκές διατάξεις και ρυθμίζουν τα πάντα, με “δύο μέτρα και δύο σταθμά”!…
Εμείς, λοιπόν, “μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, περιμένουμε ένα θάμα”, έξωθεν ερχόμενο!.. Το θαύμα αυτό, όμως, μόνο από εμάς, τους ίδιους, θα έλθει, εάν και εφόσον επαναφέρομε σε ισχύ ένα νέο “Αγορανομικό Κώδικα” – τον οποίο κατήργησαν οι Ευρωπαίοι- και εφαρμόσουμε παράλληλα Εθνικό Δίκαιο, ακόμη και, εθιμικό, όπως πράττουν αυτοί, χωρίς να ελέγχονται, επειδή είναι οι ισχυροί!…
Άλλη, μία ανοιχτή πληγή, η οποία εξακολουθεί να αιμορραγεί, από καιρό, είναι οι συνεχιζόμενοι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, με τα κοράκια των εισπρακτικών εταιρειών – ημεδαπών και αλλοδαπών – να αποθρασύνονται και να εκβιάζουν καθημερινώς, εφ’ όσον δεν υπάρχει κρατική παρέμβαση και αντίδραση.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση, κατά την οποία τα κοράκια έβαλαν “το μαχαίρι στο λαιμό” δανειολήπτη, απαιτώντας να βρει τριάντα χιλιάδες ευρώ, μέσα σε δύο ημέρες, απλώς και μόνο για να μεταθέσουν την ημερομηνία του πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας!…
Αλλά δεν σταματούν έως εκεί. Προχωρούν, με θράσος χιλιών πιθήκων και απαιτούν από την Πολιτεία να τους δοθούν πεντακόσια εκατομμύρια ευρώ, για να μεταθέσουν τις ημερομηνίες των μισών πλειστηριασμών!…
Ποια είναι η στάση της Πολιτείας; Μέχρι στιγμής σιωπή. Όμως, το πρόβλημα είναι οξύτατο και οι κοινωνικές τάξεις, που δεν μπορούν να το σηκώσουν, θα τις βρει μπροστά της!…
Εάν, λοιπόν η Πολιτεία υποκύψει στον εκβιασμό των κορακιών, θα δημιουργήσει ένα κακό προηγούμενο και θα πρέπει να αντιμετωπίζει μία ανυπόφορη κατάσταση μονίμως.
Συνεπώς, μονόδρομος είναι η δια της νομοθετικής οδού ρύθμιση του θέματος. Έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση προς τον λαό συνάμα, η Βουλή να ακυρώσει νομοθετικώς τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, επικαλούμενη την σχετική διάταξη του νόμου περί ΑΠΡΟΟΠΤΗΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ, καθώς οι δανειολήπτες δεν είναι υπαίτιοι για την αδυναμία καταβολής των δόσεων, μετά την εις βάρος των υπογραφή των μνημονίων!…
Καιρός είναι η Πολιτεία να δείξει πυγμή. Αρπάζοντας το φραγγέλιο και ανατρέποντας πάγκους και ωμούς εκβιασμούς, λέγοντας ότι δεν θα μετατραπεί μία ευνομούμενη Πολιτεία σε ξέφραγο αμπέλι!…
Δημ. Κλείδης
