Τµήµα του εργατικού δυναµικού του τόπου µας – ίσως το πιο σκληρά δοκιµαζόµενο από τα υπόλοιπα – είναι εκείνο που εργάζεται σε ακάλυπτους χώρους, στο ύπαιθρο, εκεί, που έχει για στέγη, τον… Ουρανό!…
Το τµήµα αυτό των εργαζοµένων είναι υποχρεωµένο να ασκεί χειρονακτική πολύωρη εργασία – όχι λίγες φορές και πέραν του 8ωρου – κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες – και µέσα στη βροχή, στις λάσπες, αλλά και µέσα στο λιοπύρι. Είναι δηλαδή, όπως τα ελαστικά των αυτοκινήτων: Παντός καιρού!…
Στην πόλη µας και την ευρύτερη περιοχή µας, τα συνεχιζόµενα έργα µαρτυρούν ότι, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, το τµήµα αυτό των εργαζοµένων είναι αξιέπαινο, «τα δίνει όλα», για να φέρει εις πέρας το έργο, όπως στην Πλατεία Λασσάνη. Όπου οι εργαζόµενοι παρά τον πολυήµερο καύσωνα, συνεχίζουν τις εργασίες τους – σύµφωνα µε τις οδηγίες της εργοδότριας εταιρείας – πλην µίας επείγουσας, της προσωρινής διάνοιξης ενός διαδρόµου, µικρού πλάτους, στο µέσον της Πλατείας, µε σκοπό να µειώνεται σηµαντικά η ταλαιπωρία των καταναλωτών, όταν θέλουν να µετακινηθούν από την µία στην άλλη πλευρά των καταστηµάτων. Με τον διάδροµο αυτόν, η Πλατεία διαχωρίζεται σε… «βόρειο και νότιο ηµισφαίριο» και εξυπηρετεί απόλυτα τους καταναλωτές. Απορίας άξιο είναι γιατί κωφεύουν; Τόσο δύσκολο είναι να διανοιγεί ο διάδροµος – δροµάκι; Προφανώς, η εργολάβος εταιρεία… «περί άλλα τυρβάζει»…
Εξίσου αποδοτικοί είναι και οι εργαζοµένοι, αυτή την εποχή, «ανά τας οδούς και τας ρύµας» της πόλης µας, µε την τοποθέτηση οπτικής ίνας σ’ αυτές. Οι εργαζόµενοι αυτοί, εντός της πόλης, λόγω των υφισταµένων κτισµάτων ένθεν κακείθεν των οδών, έχουν κάποια σκιερά σηµεία, για να παίρνουν και κάποια ανάσα, µετριάζοντας – έστω για λίγες στιγµές – την αφόρητη κατάσταση, που επέφερε η επέλαση του καύσωνα, µε την βαθµιαία άνοδο του υδραργύρου από τους 35ο στους 40ο Κελσίου!.. Που; Στην πάλαι ποτέ δροσερή Κοζάνη. ∆ροσερή Κοζάνη άλλοτε, φλεγοµένη σήµερα… «Βρε, πως αλλάζουν οι καιροί…». Και όχι µόνον η κλιµατική αλλαγή. Αλλάζουν και τα πολιτιστικά έργα, η τεχνολογία κάνει άλµατα προόδου. Καλά, όλα αυτά. Από… «άρτον», όµως, πως πάµε; ∆ικαιολογηµένα διερωτώνται οι Κοζανίτες, πως εξηγείται, στην εποχή µας, οπτική ίνα από την µία και αναζήτηση άρτου στους κάδους απορριµµάτων από την άλλη; «Εξίσωση» για γερούς λύτες!… Αν µπορέσουν να την λύσουν, ας υποβληθούν στον κόπο να δώσουν την λύση και στους συµπολίτες!… Εµείς αδυνατούµε…
Άλλη µία παραλλαγή των παραπάνω ή µάλλον εκείνοι, που αποτελούν τον «κορµό» των εις το ύπαιθρο εργαζοµένων, είναι αυτοί που εργάζονται χειρονακτικά στο ξέφωτο, στον ανοιχτό και ελεύθερο ορίζοντα, εκεί που η µατιά τους δεν εµποδίζεται από κάθε είδους κατασκευές και το βλέµµα τους χάνεται στο άπειρο. Είναι αυτοί, που ασχολούνται µε την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών σε µεγάλες εκτάσεις της περιοχής µας. Σκαρφαλωµένοι σε µεταλλικές σκαλωσιές ισορροπούν – σαν ακροβάτες σε σχοινί – ετοιµάζουν και συναρµολογούν τα επί µέρους κοµµάτια, για να παρουσιάσουν ολοκληρωµένο το επίτευγµά τους. Με µόνη, ενοχλητική «συντροφιά» τις ανελέητες ακτίνες του Ηλίου, που πυρπολούν τα πάντα, εξαντλώντας ανθρώπινες υπάρξεις, λιώνοντας σίδερα, βράζοντας αυγό στο νερό!…
Είναι αυτοί, µε τα δύο έντονα χαρακτηριστικά, την ανεκτίµητη προσφορά τους, αλλά ταυτόχρονα και µε το µέγεθος της επικινδυνότητας της εργασίας τους. Στην εργασία τους, δεν συγχωρείται έλλειψη προσοχής, αφηρηµάδα, εφησυχασµός. Το µυαλό, η καρδιά, η ψυχή, τα άνω και κάτω άκρα τους, σε διαρκή εγρήγορση και ετοιµότητα. Μία απροσεξία, ένα λάθος έχει οδυνηρές συνέπειες. Είναι, στην κυριολεξία, µία από τις περιπτώσεις του µεροκάµατου του τρόµου.
Ορθώς, οι αρµόδιοι για την υγεία έλαβαν τα προσήκοντα µέτρα, για την αντιµετώπιση του παρατεταµένου καύσωνα, µε οδηγίες προς το κοινό, ενώ, κάπως καθυστερηµένα εξήγγειλαν µέτρα προστασίας οι αρµόδιοι για την εργασία και µόνο για ένα τριήµερο. Ειδικώτερα, ανεκοίνωσαν: «Από την Τετάρτη έως και την Παρασκευή απαγορεύεται η εργασία για το σύνολο των εργαζοµένων σε χειρονακτικές εργασίες που εκτελούνται σε εξωτερικό χώρο, όταν η θερµοκρασία είναι ίση ή ανώτερη των 40 βαθµών, από τις 12.00 έως τις 17.00…».
Άποψή µας είναι, ότι οι αρµόδιοι για την εργασία και για τους εις το ύπαιθρο εργαζοµένους, έπρεπε να ορίσουν το ωράριο γι’ αυτούς από τις 6 το πρωί µέχρι τις 12 το µεσηµέρι. Υποχρεωτική παύση εργασίας από τις 12 και µετά, όχι όµως, όταν η θερµοκρασία είναι «ίση ή ανώτερη των 40 βαθµών», αλλά από τους 30 βαθµούς. Μπορεί να εργαστεί κανείς µε θερµοκρασία 40 βαθµών και άνω και αναλογίζονται πια θα είναι η απόδοσή τους µε αυτές τις συνθήκες; Η εξάωρη εργασία τους να λογίζεται κανονικό µεροκάµατο, µε την διευκρίνιση ότι το πλασµατικό δίωρο να λογίζεται ως bonus, για τις ανυπόφορες συνθήκες που εργάζονται, εξαιτίας του καύσωνα.
Κάποτε πρέπει να γίνουµε ανθρώπινοι και το Κράτος να εκτιµά, να σέβεται και να ανταµείβει τον ιδρώτα του πολίτη!…
∆ηµ. Κλείδης – www.xronos-kozanis.gr
