Το φετεινό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου της Βουδαπέστης ήλθε να επιβεβαιώσει ή διαψεύσει, μεταξύ άλλων, και τις προσδοκίες αθλουμένων και λοιπών αρμοδίων, για το τί μπορεί να πετύχει καθένας από τους συμμετέχοντες σ’ αυτό, στην συγκεκριμένη περίοδο.
Είναι γνωστό πλέον, ότι στην συγκλονιστική μάχη για τα πρωτεία, για άλλη μία φορά έδωσε το βροντερό παρών και ο κορυφαίος άλτης του μήκους στον κόσμο, ο Γρεβενιώτης… Νικηταράς, Μίλτος Τεντόγλου, ο οποίος, με τα 8.52 μ., χάρισε στην Ελλάδα το μοναδικό χρυσό μετάλλιο και υπεχρέωσε τους διοργανωτές να ανυψώσουν την Ελληνική σημαία στον υψηλότερο ιστό του σταδίου και ταυτόχρονα τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης να μεταδίδουν την ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου στα πέρατα της Οικουμένης!…
Το επίτευγμα του Μίλτου ήταν τεράστιας σημασίας, καθώς, ο 25χρονος, ακατανίκητος Δυτικομακεδόνας, πέτυχε το 5Χ5 στα χρυσά μετάλλια, δηλαδή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανοικτού και κλειστού στίβου, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανοικτού και κλειστού στίβου, καθώς και στις ετήσιες Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κατά την τελευταία πενταετία. Το γεγονός, όπως ήταν επόμενο, πήρε την ανάλογη έκταση και ευρύτητα παγκοσμίως και απασχολεί έκτοτε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Παράλληλα, όμως, με το ανεπανάληπτο επίτευγμα του Μίλτου, εκείνο που πρέπει να τονισθεί δεόντως, είναι οι λιτές και ουσιαστικές δηλώσεις του πρώτου μεταξύ ισαξίων αθλητών. Άρχισε τα λόγια του, όχι για την επιτυχία του, αλλά αναφερόμενος στους συναθλητές του, που προσπαθούν να ανέβουν στην κορυφή, τονίζοντας ότι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Χρειάζεται καθημερινή προσπάθεια, πίστη σ’ αυτό που έχουμε επιλέξει να κάνουμε, στόχους που βάζουμε, υπομονή, επιμονή. Έτσι είναι ο αθλητισμός.
Θέλει χρόνια, θέλει εμπειρία και να μην το βάζουμε κάτω με τις αναποδιές, την αποτυχία. Οι αποτυχίες είναι αυτές, που μας γιγαντώνουν και φέρνουν τις επιτυχίες!…
Λόγια λιτά, αλλά μεστά. Χωρίς έπαρση, υπεροψία, αλαζονεία.
Αντιθέτως, λόγια με ταπεινοφροσύνη, μετριοφροσύνη, ρεαλισμό, που φανερώνουν άνθρωπο προσγειωμένο, όχι αιθεροβάμονα και παράλληλα άνθρωπο αλτρουϊστή, που θέλει να βοηθήσει.
Έτσι, ο Μίλτος παρουσίασε τα όπλα, τα εφόδια της πετυχημένης πορείας του. Παράλληλα, ο ίδιος χάραξε τον δρόμο προς αυτήν. Ανηφορικό και ανάντη μεν, σίγουρο όμως για την επίτευξη του σκοπού.
Ο Μίλτος, ως συνειδητοποιημένος αθλητής, μίλησε πρωτίστως για τον χώρο που άξια, με συνέπεια και συνέχεια, υπηρετεί. Όμως τα λόγια του είναι ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Μήνυμα, που μπορεί ο καθένας μας να αξιοποιήσει στην σκληρή καθημερινότητα. Και όχι μόνο στον ιδιωτικό, αλλά και στον δημόσιο τομέα.
Κυρίως σ’ αυτόν, που, κατά κανόνα, μαστίζεται από γραφειοκρατία, ανευθυνοϋπευθηνότητα, αβελτηρία, βραδύτητα, αναποτελεσματικότητα. Αλήθεια, πόσα θα είχαν αλλάξει στον δημόσιο κυρίως τομέα, εάν στα γρανάζια της κρατικής μηχανής έπεφταν τα λόγια του Μίλτου; Θα είχαμε κάνει, όχι απλώς ένα βήμα, αλλά ένα εντυπωσιακό άλμα – σαν αυτά του Μίλτου – μπροστά!…
Με τέτοιο άλμα θα είχαμε προλάβει πολλά δεινά, όπως λ.χ. την καθημερινή αύξηση των τιμών στα τρόφιμα, στα φρούτα, στα έλαια, στα τυροκομικά και στα λοιπά είδη πρώτης ανάγκης. Θα είχαμε βάλλει ένα ανώτερο – σύμφωνα με το βαλάντιο των νοικοκυριών της μεσαίας τάξης – όριο, με αυστηρή εφαρμογή του. Θα είχαμε πατάξει τους μεσάζοντες και θα είχαμε ανακουφίσει τους χειμαζομένους παραγωγούς. Επίσης, θα είχαμε νομοθετικά καταργήσει τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις για τους δανειολήπτες πρώτης κατοικίας, τσακίζοντας τα κοράκια των αλλοδαπών, αλλά και των ημεδαπών εισπρακτικών εταιριών, οι οποίες ενοχλούν φορτικώτατα και απειλούν τους δανειολήπτες με αρπαγή των οικιών τους, πολλοί από τους οποίους τελούντες σε απόγνωση, φθάνουν μέχρι το απονενοημένο. Και στην περίπτωση αυτή, θα είχαμε προλάβει το ανεπανόρθωτο, θέτοντας σε εφαρμογή, την διάταξη του νόμου για απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών μετά την περίοδο της δανειοδότησης – συνεπεία των οποίων οι υποχρεώσεις των δανειοληπτών κατέστησαν υπερμέτρως επαχθείς, χωρίς να είναι υπαίτιοι οι ίδιοι γι’ αυτό. Θα είχαμε προβεί σε μία πράξη απόλυτα δίκαιη και όχι χαριστική για τους ανυπαίτιους δανειολήπτες, καθώς θα προστατεύαμε αυτούς από την αρπαγή της πρώτης κατοικίας τους. Θα είχαμε αποφύγει το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, που δημιουργήθηκε με τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς. Επίσης, θα είχαμε αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα ποικίλα προβλήματα στον τομέα της υγείας, καθώς η έλλειψη ιατρικού, νοσηλευτικού, βοηθητικού προσωπικού, του απαραίτητου εξοπλισμού και των έργων υποδομής, θα είχαν περιορισθεί στο ελάχιστο, με προοπτικές μηδενισμού. Ομοίως, θα είχαμε αναβαθμίσει τον ρόλο της παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, ώστε η σπουδάζουσα νεολαία να οπλίζεται με τα κατάλληλα εφόδια, έχοντας ως πρότυπο τα ινδάλματα σε όλους τους τομείς, μεταξύ των οποίων, εξέχουσα θέση κατέχει πλέον και ο Μίλτος. Αυτά, ενδεικτικώς, ως προτεραιότητες. Υπάρχουν βέβαια και άλλα προβλήματα στους άλλους τομείς, των οποίων η επίλυση δεν πρέπει να καθυστερεί.
Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά. Ίσως ήλθε η ώρα να υλοποιηθούν όσα έβγαλε στην επιφάνεια ο Μίλτος… Ο οποίος τα ενστερνίσθηκε και τα εφήρμοσε. Γιατί τόλμησε!…
Καιρός είναι να τολμήσουμε κι εμείς.
Εμπρός, λοιπόν, στον δρόμο, που χάραξε ο Μίλτος!…
Δημ. Κλείδης
