Έπρεπε να φτάσει στο κατώφλι του σπιτιού μας μία πανδημία για να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πόσοι εύθραυστοι είμαστε και πόσο ανίσχυροι απέναντι στην αρρώστια και το θάνατο. Αλλά και πόσο επιπόλαιοι και ανεύθυνοι απέναντι στον εαυτό μας και τους γύρω.
Ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι είμαστε όλοι άνθρωποι ίσοι και όμοιοι. Όλα εκμηδενίζονται μπροστά στην επιθυμία για ζωή . Όλα φαίνονται τόσο περιττά απέναντι στην υγεία. Ούτε τα χρήματα, ούτε οι περιουσίες, ούτε τα αξιώματα, ούτε η εξωτερική εμφάνιση παίζουν ρόλο όταν καλείσαι να παλέψεις για να κρατηθείς υγιής και ζωντανός.
Αλλά και πάλι , κάποιοι επιμένουν να συνεχίσουν να μην υπακούουν στα αυτονόητα. Συνεχίζουν να ασχολούνται με μικροπολιτικές, κουτσομπολιά και να διασπείρουν φήμες για να πλήξουν ανθρώπους και καταστάσεις. Αναρωτιέμαι τι θα κερδίσουν από αυτό. Αυτή τη στιγμή δεν έχει σημασία ποιος έφταιξε και τι έγινε λάθος, αλλά τι πρέπει να γίνει στο εξής για να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή για την ανθρωπότητα με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Σίγουρα κάποιοι πρέπει να αναλάβουν ευθύνες, κάποιοι πρέπει να πάρουν αποφάσεις και κάποιοι άλλοι πρέπει να μείνουν στην πρώτη γραμμή του αγώνα και να δώσουν το καλύτερό τους εαυτό για τον συνάνθρωπο.
Πριν λίγο καιρό μας απασχολούσε που δεν γιορτάσαμε τις Απόκριες και πως θα περάσουμε τις ημέρες του Πάσχα. Σήμερα μας απασχολεί η υγεία μας και η επιβίωσή μας. Μας ανησυχεί τι αντίκτυπο θα έχει στην οικονομία αυτή η κατάσταση και πως θα επιβιώσουν οι επιχειρήσεις από αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Μας απασχολεί εάν θα έχουμε εργασία και πως θα ζήσουμε στο εξής, στις περιπτώσεις που κάποιες επιχειρήσεις βάλουν λουκέτο. Μας απασχολεί εάν το δημόσιο σύστημα υγείας, που μέχρι πριν λίγες μέρες το είχαμε απαξιωμένο και τώρα το εξυμνούμε, θα μπορέσει να επανέλθει και να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όσους τις χρειάζονται, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι κόσμος δεν κινδυνεύει μόνο από τον COVID 19 .
Ξαφνικά τα απλά και καθημερινά, που πριν λίγο καιρό δεν μας ικανοποιούσαν και μας φαίνονταν βαρετά, απέκτησαν αξία. Η βόλτα με την οικογένεια και με φίλους , η εργασία, οι αθλητικές δραστηριότητες, η έξοδος διασκέδασης, μία εκδρομή, μία απόδραση στο βουνό ή τη θάλασσα, μία βόλτα στην αγορά , οι κάθε είδους συναναστροφές, η επικοινωνία σε απόσταση αναπνοής, η αγκαλιά, το φιλί, το χάδι, το άγγιγμα , η χειραψία. Όλα τόσο εύθραυστα και απαγορευμένα μπροστά στον κίνδυνο. Όλα απέκτησαν αξία και έγιναν τόσο ποθητά. Δεν έχει σημασία ούτε το πολυτελές σπίτι, ούτε το ακριβό αυτοκίνητο, ούτε το γεμάτο πορτοφόλι, ούτε η μεγάλη δερμάτινη καρέκλα. Αυτό που έχει σημασία είναι ο άνθρωπος. Όλοι εμείς. Σε μία δύσκολη στιγμή όλοι μας είμαστε εύθραυστοι κι όλοι μας έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Έτσι μόνο θα τα καταφέρουμε. Με συνεργασία κι όχι φαγωμάρες. Με υπευθυνότητα και σοβαρότητα κι όχι επιπολαιότητα και μαγκιά. Μπορούμε.
