Άκρως μελαγχολικό το χθεσινό πρωτοσέλιδο της «Ελευθερίας» Καλαμάτας, μας ενημέρωνε ότι κλείνουν, στην Μεσσηνία, πέντε σχολεία, για έναν και μοναδικό λόγο: Επειδή δεν υπάρχουν πια μαθητές. Με λίγο περισσότερο σκάλισμα διαπιστώνεις ότι το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Σε όλη την Περιφέρεια Πελοποννήσου τα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που θα παραμείνουν σε «προσωρινή» αναστολή λειτουργίας ανέρχονται σε 31. Πρόκειται για 20 Νηπιαγωγεία (Αρκαδία 6, Κορινθία 5, Λακωνία 6, Μεσσηνίας 3) και 11 Δημοτικά Σχολεία (Αργολίδα 1, Αρκαδία 3, Κορινθία 2, Λακωνία 3, Μεσσηνία 2).
Είμαι απολύτως βέβαιος ότι, αν ψάξω και σε άλλες περιφέρειες, η εικόνα θα είναι το ίδιο μελαγχολική, αν όχι και χειρότερη. Ιδίως στις ορεινές και νησιωτικές ακριτικές περιοχές. Αντιμετωπίζουμε έναν αληθινό «εθνικό κίνδυνο», συνεχούς συρρίκνωσης του ελληνισμού. Αλλά, η αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου, δεν περιλαμβάνεται στις μεγάλες προτεραιότητες των κομμάτων μας. Ούτε βεβαίως στους προβληματισμούς τοπικών αρχόντων που ασχολούνται με έργα βιτρίνας και φτηνιάρικες «πολιτιστικές εκδηλώσεις», ενώ είναι δική τους πρώτη ευθύνη ένα μεγάλο μέρος από την στήριξη της εργαζόμενης μητέρας.
Μαθημένοι να παπαγαλίζουμε συνθήματα, να καταφεύγουμε σε κορώνες κομματικού η εργατοπατερικού πατριωτισμού, παριστάνουμε ορισμένοι ότι δεν γνωρίζουμε την αλήθεια. Ότι δηλαδή η στήριξη της μητρότητας δεν είναι τόσο υπόθεση του ασφαλιστικού συστήματος, όσο κυρίως του πλέγματος καθημερινών υπηρεσιών που έχει ανάγκη η εργαζόμενη μητέρα για να τα βγάλει πέρα. Και πολύ περισσότερο για να ενθαρρυνθεί να μη μείνει στο ένα και μοναδικό παιδί, κάτι που οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στη γήρανση και την συρρίκνωση αυτού του έθνους. Ενός έθνους το οποίο επέζησε πολλών γενοκτονιών, μεθοδευμένων από κατακτητές, κατά τους τελευταίους αιώνες. Τώρα όμως είναι αντιμέτωπο με μια εσωτερική «γενοκτονία» με το …βαμβάκι. Τον τρώει το ενδημικό σαράκι. Μιας πολιτείας ανίκανης να προστατεύσει την μητρότητα. Ειδικώς της εργαζόμενης μητέρας. Πόσο μάλλον να ενθαρρύνει, με παροχή κινήτρων, την αύξηση της γεννητικότητας.
Εθνικός στόχος θα έπρεπε να είναι το δεύτερο, τουλάχιστον, παιδί, για κάθε μάνα. Αλλά για να μπορεί να το τολμήσει αυτό, η κάθε γυναίκα, χρειάζεται μια πολύπλευρη στήριξη. Από την επάρκεια «ολοήμερων» βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών και δημοτικών σχολείων, ως την απολύτως δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των παιδιών και την επίσης δωρεάν πρόσβαση σε όλες τις εκφάνσεις του εκπαιδευτικού συστήματος.
Υπάρχουν …τυφλοσούρτες να αντιγράψουμε. Από την Φιλανδία ως την Δανία.
