Γυρνάμε για λίγο πίσω στα χρόνια τα παλιά τα χρόνια της αθωότητας, τότε που οι άνθρωποι δημιουργούσαν με τα χέρια. Δημιουργούσαν λοιπόν μοναδικά έργα με καθοδήγηση το μεράκι και την μαστοριά. Έτσι και ο κύριος Δημήτρης Παναγιώτου, γνωστός ως «Λυγερεύς» τιμής ένεκεν για το χωριό του την Λυγερή Κοζάνης.
Έναυσμα για την συζήτηση αυτή είναι η δημιουργία ενός καταπληκτικού έργου, ενός αετού σκαλιστού εξήντα κιλών με λεπτομερή σκαλίσματα και ανοιγμένα τα φτερά του, «έχει ανοικτά τα φτερά γιατί μας φέρνει το μήνυμα ερχόμενος από την αλησμόνητη πατρίδα μας» λέει ο Λυγερεύς.
Ένας καλλιτέχνης αυτοδίδακτος, χωρίς να έχει σπουδάσει αγιογραφία ή άλλη παρόμοια τεχνική κι όμως έχει να παρουσιάσει μεγάλη ποικιλία δημιουργημάτων βυζαντινής κυρίως τέχνης, αγιογραφίες, ψηφιδωτά, ξυλόγλυπτα, ποιμενικές βακτηρίες και πολλά πολλά άλλα. Τα έργα του, η διαθήκη του όπως την ονομάζει ο ίδιος, κοσμούν πολλούς ναούς και έχουν παρουσιαστεί σε πολλές εκθέσεις, έχουν δημιουργηθεί με βάση τους πέντε κρίκους την προσευχή, την υπομονή, την επιμονή, την αγάπη και την τέχνη αν λείψει έστω ένας κρίκος δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα.
Το ξύλο που δουλεύει κυρίως είναι η φλαμουριά ένα ξύλο ανθεκτικό το οποίο αντέχει στο πέρασμα του χρόνου, είναι λευκό και δίνει τη δυνατότητα για απόδοση πολλών χρωματισμών και σχηματισμών.
Άνθρωπος με βαθιά πίστη ο Λυγερεύς εκφράζετε μέσα από τα έργα του. Τον καθοδηγούν η χάρη του Θεού η ιστορική αναζήτηση και τα τροπάρια των Αγίων αλλά κυρίως η Παναγία Σουμελά, η οποία είναι αυτή που κράτησε τους διωγμένους Έλληνες μέσα στη χούφτα της για να τους προστατεύσει. όπως του έλεγε η γιαγιά του η Σημέλα.
