Ε, δεν είναι δα και μεγάλη έκπληξη ότι τώρα όλοι σπεύδουν να αγκαλιάσουν ως παιδί τους τον Γιάννη Αντετοκούμπο. Και δεν αναφέρομαι στους πολιτικούς όλων των αποχρώσεων, οι οποίοι είναι γνωστό ότι εκμεταλλεύονται και την τελευταία ευκαιρία να συνταχθούν με αυτό που θέλουν οι πολλοί. ΄
Μιλώ κυρίως για όλους εκείνους, οι οποίοι έσπευσαν να γεμίσουν τους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης με διθυραμβικά σχόλια για τη νέα επιτυχία του Γιάννη Αντετοκούμπο. Αυτούς καθημερινά προσπερνούν χωρίς να ρίξουν ματιά όλους τους Γιάννηδες αυτού του κόσμου, επειδή δεν είναι αθλητές του NBA και δεν ξεχωρίζουν για κάτι.
Ο Γιάννης ξεχώρισε για το τάλεντο του. Όπως θα καταφέρουν και άλλοι, ανεξάρτητα απο τις δυσκολίες, τις κακουχίες, την περιορισμένη πρόσβαση σε πόρους.
Το θέμα είναι τι γίνεται με τους πολλούς. Με τα αμέτρητα «αόρατα» παιδιά του κόσμου, αυτά που προσπερνάμε στα πεζοδρόμια ή που ξεχνάμε ότι περνούν αυτά που θα έπρεπε να είναι τα ωραιότερα χρόνια της ζωής τους σε κάποιο καμπ.
Τον Γιάννη μην το φοβάστε. Δεν έχει ανάγκη από ακόμα ένα συγχαρητήριο μήνυμα. Τα άλλα παιδιά να σκέφτεστε, αυτά που έχουν ανάγκη έστω κι ένα βλέμμα που θα τους κάνει να αντιληφθούν ότι είναι ορατά.
Ιωάννα
