Περιδιαβαίνοντας τους διαδρόμους της Βουλής, κατά την ημέρα ορκωμοσίας των νέων βουλευτών, έπεσα πάνω σε γνωστούς και αγνώστους. Μια εικόνα όμως αποτυπώθηκε εντονότερα στο μυαλό μου. Η εικόνα ενός νέους ανθρώπου, πάντα χαμογελαστού, που συνοδευόταν από την σύζυγό του και τα δυο μικρά παιδιά του. Την ώρα που τους έβλεπα δεν μπορούσα παρά να θυμάμαι το πρόσφατο παρελθόν του. Ότι έφθασε ως την όχθη της Αχερουσίας λίμνης. Άλλα, ευτυχώς για τον ίδιο και τα παιδιά του, δεν επιβιβάσθηκε τελικώς στην βάρκα Χάροντα που θα τον μετέφερε στον Κάτω Κόσμο.
Καθώς τον έβλεπα, περιχαρή, ανάμεσα στα αγαπημένα του πρόσωπα, δεν μπορούσα παρά να θυμηθώ ότι, τις ημέρες εκείνες, που έδινε τον δικό του αγώνα να κρατηθεί στη ζωή, στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, κάποιοι, αυτοχαρακτηριζόμενοι κατά τα άλλα ως «προοδευτικοί», αντιμετώπιζαν τον αγώνα του ίδιου, που δεν είχε φθάσει καν στο τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας του, και την αγωνία της οικογένειας του με μια άκρως «ανθρωπιστική» και «προοδευτική» ευχή: «Καλό ψόφο».
Αναφέρομαι βεβαίως στον επανεκλεγέντα ως βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Αθανάσιο Πλεύρη. Για τον οποίο, λόγω ίσως και του ακροδεξιού …προπατορικού αμαρτήματος, δεν είχα καμία συμπάθεια. Άλλα το ήθος μου και η αγωγή μου δεν μου άφηναν κανένα άλλο περιθώριο αντίδρασης, απέναντι στην ανθρωποφάγα χυδαιότητα κάποιων τάχατες «αριστερών» και «δημοκρατικών»: Αν κάποιος από αυτούς περιλαμβανόταν στους «φίλους» μου στο «φέησμπουκ», εισέπραττε αμέσως μια τελευταία απάντηση μου. Και αμέσως μετά «διαγραφή». Σιχάθηκα δε τόσο πολύ, από την περιρρέουσα χυδαιότητα, ώστε σπανίως πια μπαίνω στο «FB». Έκανα μια εξαίρεση πριν από λίγες μέρες για να αποχαιρετήσω έναν ακριβό φίλο, έναν ακέραιο άνθρωπο, αληθώς δημοκρατικό και προοδευτικό, τον Γιώργο Τσοκάνη.
Τώρα παρακολουθώ την σύντροφο μου που έχει προχωρήσει ένα βήμα περισσότερο. Διαγράφει αμέσως από τους «φίλους» της όποιον επιχειρεί να ασκήσει δήθεν αντιπολιτευτική πρακτική καταφεύγοντας σε μακάβριο «χιουμοράκι». Κατά το οποίο οι επτά νεκροί της Χαλκιδικής και ο σεισμός της Αττικής χρεώνονται στον …Κυριάκο Μητσοτάκη επειδή είναι «γκαντέμης».
Τα δημόσια ήθη δεν διαμορφώνονται μόνον από την κορυφή. Την χυδαιότητα και την βαρβαρότητα οφείλουμε να την πολεμούμε, καθημερινώς, και οι πολίτες. Οπουδήποτε την συναντούμε. Δεν πρέπει να μένει αναπάντητη. Διότι είναι σαν να την αποδεχόμαστε δια της σιωπής μας. Όχι πια άλλη ανοχή.
