Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες

1 Min Read

Σ’ ένα χωριό του θεσσαλικού κάμπου που αργοπεθαίνει, δύο ξαδέλφια και πέντε γυναίκες, αποφασίζουν να κάνουν μια νέα αρχή. Με λίγη βοήθεια από τη μουσική του Βάγκνερ που παίζουν στα χωράφια και τις ιστορίες που διηγούνται για να πάρουν κουράγιο, επιχειρούν να διεισδύσουν στην παγκόσμια αγορά με τη βιολογική καλλιέργεια ενός παλιού σπόρου ντομάτας. Αυτό είναι το story της ελληνικής ταινίας “When tomatoes met Wagner” που μας διδάσκει πολλά για το μεράκι, τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και τις δυσκολίες ενός εγχειρήματος σχεδόν οικογενειακού σ’ έναν κόσμο που επικρατούν τα πάσης φύσεως μονοπώλια.
Την ταινία αυτή θυμήθηκα διαβάζοντας για τις γυναίκες του Πολυμύλου που θα καλλιεργήσουν τσάι του βουνού στο φωτοβολταϊκό πάρκο, αλλά και όλες αυτές τις προσπάθειες λίγων ανθρώπων να επενδύσουν στον τόπο τους και να κερδίσουν ένα μικρό εισόδημα.
Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, καθώς η παγκοσμιοποιημένη αγορά δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Ούτε όλα τα stories έχουν success και αίσιο τέλος. Ούτε πίσω από όλα κρύβεται πάντα το ίδιο μεράκι ή αγνές προθέσεις.
Αν κάτι έχει σημασία να κρατήσουμε, όμως, είναι ότι αξίζει να τολμήσει κάποιος στον τόπο του, προσπαθώντας να δώσει με τις δυνάμεις του προστιθέμενη αξία.

Μοιραστείτε την είδηση