Περιβάλλον και ιδιοκτησία

2 Min Read

Από τη μια η αδιαφορία και από την άλλη αυτή η ακατανόητη τάση για ιδιοκτησία και η ξιπασιά μας κάνουν ως ενοίκους αυτού του πλανήτη από τους πλέον ενοχλητικούς για το περιβάλλον.

Από που να ξεκινήσουμε και που να τελειώσουμε. Από τον κάδο της ανακύκλωσης  χαρτιού που συναντάμε καθημερινά γεμάτο με άλλα πράγματα πλην χαρτιού; Από την ακατανίκητη επιθυμία μας να θριαμβεύσουμε κοινωνικά μέσα από την κατοχή Ι.Χ. και μάλιστα μεγάλου κυβισμού ή από την αίσθηση ότι μόνο μέσω της ιδιοκτησίας αποκτά κανείς «πρόσωπο στην κοινωνία»;

Απ’ όλα τα παραπάνω, μάλλον, αυτό το τελευταίο που σχετίζεται με την ανασφάλεια που αισθανόμαστε και εκφράζουμε μέσω της ιδιοκτησίας είναι ίσως και το χειρότερο σύμπτωμα μιας προβληματικής σχέσης με το περιβάλλον. Αυτό ξεκινά από το γεγονός ότι δεν αισθανόμαστε το περιβάλλον σπίτι μας και αντικατοπτρίζεται στην τάση μας να ορθώνουμε τείχη γύρω από τον ιδιωτικό μας χώρο και ενίοτε να περιφράσσουμε ακόμα κι εκείνα που δεν μας ανήκουν (βλ. παραλίες).

Δύσκολα θα μας καταλάβαιναν οι κάτοικοι του Χάμαρμπυ στη Στοκχόλμη της Σουηδίας ή του Φράιμπουργκ της Γερμανίας. Για εκείνους το αυτοκίνητο δεν αποτελεί παρά ένα μέσο μετακίνησης, ενώ για εμάς ένα σύμβολο εξουσίας. Εκείνοι σε ένα μικρό και διαφανές σπίτι απολαμβάνουν ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο, ενώ εμείς στις τσιμεντουπόλεις μας δεν αναπνέουμε αρκετό οξυγόνο.

Μοιραστείτε την είδηση