Αν μη τι άλλο, τούτος ο λαός διαθέτει το όπλο της σάτιρας. Του σαρκάζειν και αυτοσαρκάζεσθαι. Διό και από την πρώτη μόλις ημέρα της αλήστου μνήμης δικτατορίας είχε ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο ανέκδοτο κατά των συνταγματαρχών. Σιγά να μην έμενε έξω από την καυστική του σάτιρα και η ιλαροτραγική περιπέτεια των υποκλοπών.
Το χειρότερο πού μπορούσε να συμβεί κ. Πρόεδρε, σε σας και τους υπουργούς που χειρίσθηκαν την υπόθεση, είναι ακριβώς το να καταντήσετε πρωταγωνιστές ανεκδότων:
«Έχετε καλέσει το εθνικό κέντρο υποκλοπών. Αν θέλετε να ακούσετε τον πρωθυπουργό, παρακαλώ πιέστε 400. Αν θέλετε να μάθετε τι μαγειρεύει σήμερα η Μαρέβα, πιέστε 431. Για τα αμυντικά σχέδια του κ. Παναγιωτόπουλου πιέστε 427». Για το καλάθι του κ. Γεωργιάδη καλέστε την άλλη εβδομάδα» Κλπ.
Σας είχα προειδοποιήσει ότι σεν θα γλιτώσετε ευκόλως από αυτή την υπόθεση. Ότι θα τη βρίσκετε διαρκώς μπροστά σας. Όσα κομματικά «πορίσματα» και αν εκδώσετε, όσα ξόρκια και αν κάνετε. Διότι την ψειρισθήκατε, εξαρχής, τελείως άτσαλα. Αυτή η καταφυγή στις παραφουσκωμένες θεωρίες περί «απορρήτου» που τάχα ισχύει και σε περιπτώσεις παρακολουθήσεως πολικών αρχηγών, ήταν ό,τι πιο ανόητο μπορούσατε να επινοήσετε. Και το τρισχειρότερο είναι ακριβώς ότι επιμένετε στο λάθος σας.
Στις δημοκρατίες κ. Πρόεδρε δεν υπάρχει «απόρρητο», «κρυφό», «μυστικό», απέναντι στη Βουλή. Όσο το επικαλείσθε, απλώς σκιαμαχείτε. Ειδικώς δε σε τούτο τον κατάφωτο, τον διαρκώς κατεργαζόμενο τόπο, ισχύει η παλιά ελληνική ρήση «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον».
Τα λάθη συγχωρούνται. Ασυγχώρητη είναι η αδικαιολόγητη εμμονή σε ένα λάθος. Και δυστυχώς αυτό κάνετε. Στείλτε τη στα τσακίδια όλη αυτή την θεωρία και την επιχειρηματολογία περί του απορρήτου. Διότι υπάρχει και ο κίνδυνος της διεθνούς γελοιοποίησης. Είναι μια διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει. Και δεν έχει καμία σημασία αν πρωτοστατεί ο Τσίπρας ή ο Ανδρουλάκης, σε αυτή την επιχείρηση διασυρμού της χώρας.
Εσείς δώσατε την αφορμή. Εσείς, με τις εμμονές σας, δίνετε την ευκαιρία και για την συνέχεια. Οπότε, δικό σας θα είναι και το κόστος. Κριμα.
