Χαζεύω τις φωτογραφίες των εγγονών μου. Και κυριεύομαι από ανάμεικτα αισθήματα. Από την μια η χαρά του χαζοπαππού. Και από την άλλη ο φόβος για το αύριο. Διότι ζούμε σε ένα κόσμο συνεχών ανατροπών. Τόσο ώστε να διερωτάται, και να ανησυχεί, ο κάθε ένας, σε τι κόσμο θα μεγαλώσουν τα παιδιά ή τα εγγόνια μας.
*** Ο κόσμος άλλαξε άρδην στην δεκαετία του ‘90, όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, και, η μια μετά την άλλη, οι χώρες του ανατολικού μπλοκ έσπευσαν να ….δραπετεύσουν από αυτό που οι «αριστεροί παλιάς κοπής» αποκαλούσαν «σοσιαλιστικό Παράδεισο». Η ισορροπία που υπήρχε ανατράπηκε. Και τα αριστερά κόμματα και κινήματα, ιδίως της Ευρώπης, σταδιακώς κατέρρευσαν. Κόμματα κομμουνιστικά και σοσιαλιστικά εξαφανίσθηκαν. Τα συνεργαζόμενα με αυτά συνδικάτα έχασαν μέγα μέρος της δύναμης τους, με οδυνηρές συνέπειες για τις νέες γενιές εργαζομένων.
*** Ο κόσμος άλλαξε δραματικώς στην δεκαετία του 2000, με ενίσχυση του αυταρχισμού, ως «νόμιμης άμυνας» κατά της τρομοκρατίας, μετά την επίθεση των ισλαμιστών της «Αλ Κάϊντα» στους δίδυμους πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, στη Νέα Υόρκη. Δικαιώματα και ελευθερίες τέθηκαν υπό περιορισμούς. Με αποθέωση της αυθαιρεσίας την πολύχρονη κράτηση, υπόπτων για τρομοκρατία, χωρίς δίκη, στο κολαστήριο του Γκουαντάναμο.
*** Ο κόσμος άλλαξε προς το χειρότερο από την δεκαετία του ‘10 όταν η μια μετά την άλλη όλες οι μεγάλες βιομηχανίες της Δύσης έσπευδαν να μεταφέρουν την παραγωγή των προϊόντων τους στην Κίνα και άλλες χώρες χαμηλού εργατικού κόστους, κλείνοντας εργοστάσια και αφήνοντας «στο δρόμο» εκατομμύρια εργαζομένων.
*** Ο κόσμος αλλάζει τραγικώς, από το ξημέρωμα της τρέχουσας δεκαετίας, καθώς η απειλή της πανδημίας που θέρισε εκατομμύρια ανθρώπων, οδήγησε σε νέους περιορισμούς των ατομικών ελευθερίων. Και δεν γνωρίζουμε ακόμη ποια θα είναι η εξέλιξη της.
Τώρα διαβάζω τις αναλύσεις των ειδημόνων σε ζητήματα γεωπολιτικής, στρατηγικής και ασφάλειας και κάθε τόσο συναντώ το στερεότυπο: «Ο κόσμος μας δεν θα είναι πια ίδιος, μετά την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία». Την ίδια ώρα, όσα εκπέμπονται από την Άγκυρα, με κάνουν να σκέπτομαι ότι όσο «τρελό» ήταν το εγχείρημα του νεοτσάρου Πούτιν, άλλο τόσο υπάρχει πράγματι κίνδυνος να βιώσουμε και εμείς ανάλογες «μαγκιές» από τον γιαλαντζί σουλτάνο της Άγκυρας.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του και η λογική το δικό της.
