“Η υπερβολική αγάπη και το πάθος που είχε για την όμορφη Ερατώ, φαίνεται να ήταν η αιτία που όπλισαν το χέρι του 25χρονου συζυγοκτόνου”, έγραφαν πριν λίγα χρόνια, αρκετά sites για την δολοφονία μιας νέας γυναίκας στη Λέσβο.
Χθες, ακούσαμε το γείτονα του τελευταίου θύματος να λέει “την αγαπούσε την κοπέλα τρομερά και της έλεγε να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους”, αλλά “εκείνη επέμενε και του έλεγε δε σε θέλω”, “είχε φτάσει σε μια απόγνωση το παιδί, την αγαπούσε και ήταν τρελά ερωτευμένος”.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν μερικά πράγματα δεν αλλάζουν. Συνηθέστερα ο δολοφόνος εμφανίζεται “θολωμένος” από την ζήλια και την υπερβολική αγάπη. Το ερμηνευτικό πλαίσιο παλιό, αλλά σίγουρο, “τη σκότωσε, γιατί την αγαπούσε”.
Τα τελευταία χρόνια η φεμινιστική προσέγγιση στο θέμα, με τον όλο και πιο συχνά εμφανιζόμενο όρο γυναικοκτονία, κερδίζει έδαφος. Η ερμηνευτική πλαισίωση αυτής της εκδοχής βρίσκει το αίτιο στην πατριαρχική βία που “θυματοποιεί” τη γυναίκα, ως φύλο.
Θέλουμε, όμως, πολλή δουλειά ακόμη.
Σε κάθε περίπτωση, είτε ως παραγωγοί, είτε ως καταναλωτές δημοσιογραφικού περιεχομένου, οι μεν οφείλουμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ακριβείς στην επιλογή των λέξεων, οι δε όσο το δυνατόν πιο κριτικοί στην πρόσληψη.
