Για πολλά χρόνια δεν είχα καταλάβει πόσο σημαντικό είναι αυτό το μωβ λουλούδι που φύεται απλόχερα στον τόπο μας. Το θεωρούσα δεδομένο και όπως όλα τα πράγματα που είναι δεδομένα δεν τους δίνουμε και μεγάλη σημασία.
Την εικόνα μου για τον κρόκο συμπλήρωναν οι διηγήσεις ανθρώπων που τον μαζεύουν σε σχέση με το επίπονο της διαδικασίας συγκομιδής.
Με τα χρόνια κι εγώ έμαθα περισσότερα για το πόσο πολύτιμος είναι ο κρόκος μας και ο κρόκος Κοζάνης απέκτησε μεγαλύτερη φήμη σε σχέση με την ποιότητά του.
Αισθάνεσαι περηφάνεια όταν ακούς ανθρώπους απο χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά να προφέρουν στα αγγλικά «κρόκος Κοζάνης» και συναντάς το προϊόν του δικού σου τόπου σε γνωστά πολυκαταστήματα του εξωτερικού. Δεν είναι και λίγο πράγμα.
Λίγο η επιστροφή στον πρωτογενή τομέα και πολύ η κρίση έφεραν πολλούς νέους ανθρώπους κοντά στην καλλιέργεια του κρόκου. Πολλοί απο αυτούς διαθέτουν και τη γνώση και τις ικανότητες για να δουλέψουν καλά.
Εκτός απο το μωβ λουλούδι και τα αρωματικά φυτά μπορούν να δώσουν ουσιαστικές απαντήσεις επιβίωσης σε αυτή την περιοχή που έχει ανάγκη απο διεξόδους στον πρωτογενή τομέα.
Μπορεί κάποτε όσοι δούλευαν στον πρωτογενή τομέα και ιδιαίτερα σε σκληρές αγροτικές εργασίες, όπως τα καπνά, να έκρυβαν τα χέρια τους απο ντροπή για την εικόνα που παρουσίαζαν, στη σημερινή εποχή, όμως, πρέπει να είναι περισσότερο περήφανοι απο ποτέ για τη δουλειά που κάνουν.
