Η Βασιλική Τσιώρα-Κλόκκαρη, γέννημα θρέμμα Μακεδόνισσα, άρχισε το ταξίδι της προς τ΄αστέρια.
Ήδη βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού.
Η εκλιπούσα ήταν θυγατέρα του Νικολάου και της Δέσποινας Τσιώρα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοζάνη όπου τελείωσε το τότε εξατάξιο Γυμνάσιο. Στη συνέχεια πέρασε με εισαγωγικές εξετάσεις στην ιατρική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές της με άριστα και έλαβε, διδάκτορας πλέον, την ειδικότητα της αναισθησιολόγου / εντατικολόγου.
Ο ευγενικός της χαρακτήρας και το ψυχικό της μεγαλείο δέχθηκαν μπόλιασμα από την ιατρική επιστήμη και ακολούθως έθεσε εαυτόν στην υπηρεσία προς τον συνάνθρωπο, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην ιατρική ηθική, στην εντατική νοσηλεία.
Η Βασιλική διακρινόταν για τον υψηλό νοητικό της δείκτη, την προσήλωση στο ανθρώπινο-ιατρικό καθήκον, την αλληλεγγύη, την συντροφικότητα, την αμεσότητα επικοινωνίας. Υπήρξε εξαίρετη σύζυγος, μητέρα και φίλη. Ήταν υπόδειγμα καλού
καγαθού ανθρώπου.
Η Βίκυ δημιούργησε γέφυρες που ένωσαν Κοζανίτες, Θεσσαλονικείς και Κυπρίους. Μας έφερε πιο κοντά και γνωριστήκαμε καλύτερα χάρη σ΄εκείνη.
Ήταν εύστροφη, παραγωγική και συνάμα συνθετική στην σκέψη της. Έπαιρνε αποφάσεις και αντιμετώπιζε ζητήματα. Ο πνευματικός και ψυχικός της πλούτος αποτελούσε πηγή από όπου αντλούσαμε υλικό για ενδιαφέρουσες συζητήσεις στον φιλικό μας περίγυρο. Ως ιατρός κόσμησε το ιατρικό λειτούργημα. Ήταν υπέρμαχος των ιστορικών αλλά και συγχρόνων μας δικαίων ως Μακεδόνισσα και ως Κύπρια.
Ήταν μια καρδιά ανοικτή που προσπαθούσε να χωρέσει πολλούς ανθρώπους.
Όπως έλεγε ο Άγιος Παίσιος δύο πράγματα χρειάζεται ο άνθρωπος για να κερδίσει τον ουρανό: υπομονή και ακακία. Συνεχίζει δε ο Άγιος, οι τολμηροί άνθρωποι ποτέ δεν φοβούνται τον θάνατο, γι αυτό και αγωνίζονται με φιλότιμο και αυταπάρνηση. Έτσι νικούν την ματαιότητα και ζουν από εδώ στην αιωνιότητα με την παραδεισένια χαρά.
Η Βασιλική υπηρέτησε υπομονετικά αξίες, ήταν έντιμη, σταθερή, άκακη, γενναιόδωρη, πεισματάρα. Προσπαθούσε πάντα να ανεβαίνουμε ψηλότερα και να κοιτάζουμε πλατύτερα…
Εμείς οι φίλοι συνδέσαμε μαζί της ωραίες εμπειρίες στο διάβα είκοσι πέντε και πλέον χρόνων με το χαμόγελό της, την ζεστασιά της καρδιάς της, το ακέραιο του χαρακτήρα της.
Η Βασιλική έφυγε για το μεγάλο ταξίδι νωρίς. Άφησε κενό δυσαναπλήρωτο για τον σύζυγο, τον γιό της και εμάς τους φίλους της.
Η Βίκυ δεν θα ξεχασθεί γιατί στο πέρασμά της από τον κόσμο αυτό σκόρπισε ανθρωπιά και καλοσύνη, που δεν σβήνουν με τον θάνατο.
Προσπάθησε και άφησε τον κόσμο αυτό λίγο καλύτερο από ο,τι τον βρήκε.
Θα την θυμόμαστε και θα την αγαπάμε πάντοτε.
Ο σύζυγος Άρης, ο γιος Ρένος, η αδελφή Δήμητρα και εμείς οι φίλοι της
