Επιμένω στο αυτονόητο. Ότι δηλαδή παρέχεται πράγματι ιστορική ευκαιρία να αποκτήσουμε ένα καλύτερο Σύνταγμα. Αρκεί εκείνοι που έχουν την πρωτοβουλία να έχουν και την απαιτούμενη σοβαρότητα. Τουλάχιστον να είναι ειλικρινείς στην διακήρυξη τους ότι είναι «ανοιχτοί σε διάλογο» με τα άλλα κόμματα, την αυτοδιοίκηση και την «κοινωνία».
Αντιλαμβάνομαι και συμμερίζομαι σε μεγάλο βαθμό τις επιφυλάξεις που έχουν ήδη διατυπωθεί. Ακόμη και την επιχειρηματολογία κατά την όποια όλο αυτό γίνεται απλώς ως «επιχείρηση αποπροσανατολισμού» της κοινής γνώμης, επειδή η κυβέρνηση δεν έχει την δυνατότητα να επιδείξει σπουδαίο έργο στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Ακόμη και έτσι όμως αν είναι, αν αυτή είναι η βασική πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα, όλοι οι άλλοι δεν πρέπει να αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Όσο νωρίς και αν είναι για τον σχηματισμό τελικής κρίσης επί των κυβερνητικών και προθέσεων, είναι μερικά πράγματα που προκαλούν αμέσως αρνητική τοποθέτηση. Όπως η μηχανιστική και αντιδημοκρατική αντίληψη κατά την όποια κανείς δεν επιτρέπεται να εκλεγεί βουλευτής πάνω από δυο φορές.
Αν ίσχυε σε όλη την μεταπολίτευση αυτή η διάταξη, σε συνδυασμό με την διάταξη κατά την όποια ο πρωθυπουργός πρέπει να είναι βουλευτής, δεν θα μπορούσαν να είχαν γίνει πρωθυπουργοί οι Ανδρέας Παπανδρέου, Κώστας Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου, ενώ και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να τερματίσει την σταδιοδρομία του με την επόμενη εκλογική διαδικασία.
Το επιχείρημα της ανανέωσης του πολιτικού δυναμικού είναι ελαφρώς λαϊκίστικο. Μοιάζει να κρύβει κάτι άλλο. Μια υπόσχεση προς αδημονούντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όσα δεν έχουν λάβει ακόμη μερίδιο εξουσίας, τα όποια είναι και τα πλέον ευεπίφορα στην άσκηση κριτικής προς την ηγεσία τους: Μη στενοχωριέστε παιδιά, θα έλθει και η σειρά σας. Όλοι θα πάρετε.
Με συμπαθάτε, αλλά τέτοιες αντιλήψεις δεν οδηγούν στο «βάθεμα της δημοκρατίας». Το κοινοβούλιο χρειάζεται την ανανέωση του, αλλά έχει ανάγκη και από έμπειρους πολίτικους, οι οποίοι σε κρίσιμες στιγμές της πολιτικής ιστορίας μας έχουν αποδείξει την αξία των παρεμβάσεων τους. Με το ζόρι δεν θα γίνουν οι Καρανίκες χρησιμότεροι ενός Δραγασάκη ή ενός Παπαδημούλη, για να αναφερθώ μόνο σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Με το στανιό τα «αλεπουδάκια» και δεν γίνονται εκατόν δέκα ετών και οι «καραβάνες» άχρηστοι.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
