Οι σκληρές αλήθειες

Ακούγοντας το podcast του Άρη Δημοκίδη “η σκληρή αλήθεια για το Άγιο Φως” από τη Lifo, δεν μπορεί να μη σε ταράξει η σκέψη του πόσο δύσκολο είναι να αποκαταστήσεις μια αλήθεια, μετά από πολλούς αιώνες, αλλά και το πόσο ηθελημένα πλανημένο είναι ένα μεγάλο πλήθος των πιστών. Αυτών που τους αρέσει να προσκυνούν την παντόφλα του αγίου, να βλέπουν την εικόνα να δακρύζει ή να πιστεύουν στα θαύματα του κάθε τσαρλατάνου. Αδιαφορώντας για το ότι θαύματα δεν γίνονται με ραντεβού και κάτι τέτοιο αποτελεί προσβολή για την ίδια την πίστη.
Ταυτόχρονα, δεν μπορείς να μην αγανακτήσεις με όλους αυτούς, που ενώ προαναγγέλλουν με πολλά ταρατατζούμ το διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, εν συνεχεία, ως κυβέρνηση, συνεχίζουν την κακόγουστη φιέστα της υποδοχής του φωτός με τιμές αρχηγού κράτους.
Η αποκάλυψη με τεκμήρια των αποσιωπηθεισών κρίσιμων λεπτομερειών, που μπορεί να ήταν κοινό μυστικό (ωστόσο κανείς δεν είχε τολμήσει να αποκαταστήσει την αλήθεια), μπορεί να δοκιμάζει τις βεβαιότητές μας και να μην αρέσει σε πολλούς, είναι, όμως, ένα αναγκαίο βήμα.
Κυρίως για εμάς τους ίδιους και την αλήθεια που βασίζεται στα γεγονότα και όχι σε διαφορετικές ή αυθαίρετες αναγνώσεις τους.