Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι μεγάλο προνόμιο. Να καταλαβαίνεις δηλαδή πώς θα πρέπει να απευθυνθείς στον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, κατανοώντας το από που έρχεται και μέσα από ποιες δυσκολίες έχει περάσει.
Δεν είναι και από τα πιο εύκολα πράγματα, καθώς απαιτεί και νοημοσύνη και αντίληψη, αλλά και διαχείριση συναισθημάτων. Ίσως σε παλαιότερες εποχές όλα αυτά να φαινόταν πολύ ασήμαντα και δευτερεύοντα, αφού οι άνθρωποι είχαν να παλέψουν σκληρά για να ζήσουν.
Σήμερα, όμως, η ενσυναίσθηση και η συναισθηματική νοημοσύνη αναδεικνύονται σε σημαντικές κοινωνικές δεξιότητες, αφού επιτρέπουν στους ανθρώπους να δουν πιο πίσω από αυτά που βρίσκονται στη βιτρίνα και τελικά να κερδίσουν την εκτίμηση των γύρω τους.
Αυτή, λοιπόν, η βασική δεξιότητα λείπει τόσο πολύ από ανθρώπους που θα έπρεπε να την έχουν. Το διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά στην περίπτωση των δηλώσεων Πνευματικού. Όχι, ο άνθρωπος δεν είχε σκοπό να κάνει βήμα στο κενό, απλά δεν στάθμισε τις επιπτώσεις των δηλώσεών του και παράλληλα έδειξε ότι η συναισθηματική νοημοσύνη δεν πάει πάντα χέρι-χέρι με την ευφυΐα. Και γι’ αυτό έμεινε εκτός ψηφοδελτίων.
