Το άγχος και την αγωνία πολλών γονιών, δεν την έχουν τα ίδια τα παιδιά τους που δίνουν εξετάσεις. Γιατί τα παιδιά έχουν ένα άγχος. Να γράψουν καλά. Οι γονείς έχουν πολλά άγχη. Να γράψουν τα παιδιά τους καλά. Να περάσουν σε σχολή που μπορεί αύριο μεθαύριο να τους δώσει τα εφόδια για ένα επάγγελμα που δεν θα τα αφήσει νηστικά. Να βρίσκεται αυτή η σχολή κάπου κοντά για να φεύγει και κανένα τάπερ ανεφοδιασμού. Να είναι η σχολή στην ίδια πόλη με το άλλο παιδί που, επίσης, σπουδάζει. Να μη συμβεί καμιά αβαρία με τη δουλειά και το μισθό, ώστε να μπορούν να πληρώνουν και πάει λέγοντας.
Μέρα που είναι γράφω για τους γονείς και όχι για τα παιδιά, γιατί τα παιδιά έχουν έτσι κι αλλιώς το μέλλον μπροστά τους. Ακόμα κι αν δεν έχουν περάσει σε κάποια σχολή ή δεν έχουν περάσει εκεί που ήθελαν, είναι θωρακισμένα με την δύναμη και τη σιγουριά που δίνουν τα 18 τους χρόνια.
Ας κρατήσουμε, λοιπόν, σήμερα μια κουβέντα συμπάθειας και κουράγιου για τους γονείς όσων πήραν μέρος στις πανελλήνιες. Το χρειάζονται από όποια πλευρά κι αν βρίσκονται. Έχουμε πολλά ράμματα για τη γούνα τους, αλλά δεν είναι της παρούσης.
