Όταν δεν μπορείς να κάνεις άλλο πια τη δουλειά που έκανες, ήρθε η ώρα να κάνεις άλλη δουλειά. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να μυριστείς εγκαίρως, πριν είναι αργά. Αλλιώς κινδυνεύεις να πάθεις αυτό που έπαθαν οι ταβερνιάρηδες της παλιάς εθνικής οδού που τους παρέκαμψε ο νέος δρόμος, οι φωτογράφοι μετά την επέλαση των κινητών νέας γενιάς, ο τσαγκάρης που τον έφαγαν στη στροφή οι πλαστικούρες των κινέζων και last but not least οι δημοσιογράφοι που τους έκλεψαν το ξεροκόμματο μέσα από τα χέρια οι πολίτες, στη μετά-Γουτεμβεργιανή εποχή.
Κοινώς θρίλερ η υπόθεση, γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου ξημερώσει. Αισθάνεσαι ώρες-ώρες σαν να μπαίνεις στη μηχανή του χρόνου και να βγαίνεις μερικές δεκαετίες αργότερα. Και, μάλιστα, καθόλου σοφότερος.
Σπουδάζεις σήμερα για να μείνεις άνεργος αύριο ή μήπως να καθίσεις λίγο άνεργος πρώτα, για να δεις τι θα σπουδάσεις μετά; Ιδού το ερώτημα.
Και φτάνουμε στο δια ταύτα. Ποια είναι η λύση. Στα απλά είναι η ουσία. Να συνειδητοποιήσεις δηλαδή ότι δεν παντρεύτηκες επάγγελμα μέχρι ο θάνατος να σας χωρίσει και ότι όταν κάποια στιγμή βλέπεις ότι δεν πάει άλλο, είναι γιατί ήρθε η ώρα για μια νέα δουλειά. Αυτό που δε συνέβη με τους γονείς ή με τους παππούδες σου, συμβαίνει σε σένα και είναι στο χέρι σου να προχωρήσεις έγκαιρα με αυτή την παραδοχή, απο το να μείνεις πίσω. Δίπλα σου έχει γεμίσει ο τόπος φωτεινά παραδείγματα, Καλογρίτσας, Σαββίδης και πάει λέγοντας. Δε σου λέει κάτι η επιτυχία τους;
