Πέρα από όλα όσα «σέρνουμε» κατά καιρούς στο…απόλυτο μέσο της εποχής μας που είναι αδιαμφισβήτητα το διαδίκτυο, θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε το πόσο πολύ συνέβαλε στο να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες σε πολλούς, οι οποίοι ήταν αποκλεισμένοι.
Και δε μιλάμε μόνο για τη λειτουργία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που βοήθησαν να ακουστούν φωνές καταπιεσμένες και αλήθειες σκληρές. Μιλάμε περισσότερο για την καθημερινότητα όλων ημών που ακόμα και στις κατ’ επίφαση ή πραγματικά δημοκρατικές μας κοινωνίες, μπορέσαμε να κάνουμε, να δούμε και να σκεφθούμε πράγματα, τα οποία οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας ούτε καν γνώριζαν.
Και δεν είναι σχήμα λόγου. Η δυνατότητα πρόσβασης σε χιλιάδες κείμενα ανοιχτών βιβλιοθηκών, αύξησε τη γνώση αλλά λειτούργησε και λίγο ως μέσο πίεσης. Άνοιξε κάποια ζητήματα, για τα οποία οι κυβερνώντες υποχρεώθηκαν να δώσουν λόγο, να συζητήσουν, να καταθέσουν προτάσεις.
Και μπορεί ο Έκο αναφερόμενος στα σύγχρονα μέσα να λέει ότι «έδωσαν δικαίωμα λόγου σε λόχους ηλιθίων, οι οποίοι προηγουμένως δεν μιλούσαν παρά σε μπαρ, μετά από ένα ποτήρι κρασί. Τότε δεν έκαναν κακό στους υπόλοιπους. Εκεί κάποιος τους έκοβε την κουβέντα, ενώ τώρα έχουν το ίδιο δικαίωμα να μιλούν όσο και ένα βραβείο Νόμπελ», η αλήθεια είναι, όμως, ότι όπως σε όλα έτσι και στην τεχνολογία οφείλουμε να είμαστε προσαρμοστικοί και να επεκτείνουμε τις θετικές τις επιδράσεις.
